Oud nieuws maar helaas nog niets veranderd, dus nogmaals gelogd.
Het begon met een stukje op Bieslog (juli 2003) naar aanleiding van een krantenartikel dat meldde dat ergens verpleeghuisbewoners drie weken niet konden douchen wegens personeelstekort (vakantie).
De zin "De vraag rijst wat met-de-hand-wassen inhoudt." riep bij mij nogal wat op, waarna ik leegliep op dit log.
En De Bie weer reageerde en m'n verhaal 'een schokkend inkijkje' noemde. Helaas was het maar een gewoon inkijkje, en vraag ik me zeer af of er veel veranderd/verbeterd is.
Dus vandaar dat stukje van toen hier nogmaals.

Wim de Bie schreef op dinsdag:

"De vraag rijst wat met-de-hand-wassen inhoudt."

Hier wat info van een oud-pleeg (in de psychiatrie, met ouderen; in psychogeriatrische verpleeghuizen).

Over het algemeen is 'men' het eens dat een bewoner een keer per week onder de douche mag. (Alleen dat 'mogen' zegt het al...)
In de praktijk houdt dat in: bad klaar maken, spullen pakken, bewoner naar de badkamer brengen, collega roepen om bewoner samen in bad te tillen, bewoner wassen, collega roepen om bewoner er weer uit te tillen, afdrogen, poederen en zalven waar nodig, aankleden.
Dat is veel werk, en het is vooral een probleem dat je twee mensen nodig hebt om het tilwerk te doen. Ook zo'n hijsinstallatie (een stalen verpleegster) is beter te bedienen met 2 personen. Dat ontziet ruggen, maar niet de druk op het personeel.
In de tijd die nodig is om 1 persoon in bad te doen, kun je 5 mensen op bed / de kamer wassen.

Douchen dan? Maar dan heb je vaak te maken met mensen die bangig reageren. Waar ze in bad vanzelf wat ontspannen, is de douche voor veel ouderen niet (meer) vertrouwd. Iemand die dement is, herkent een douche soms niet meer.
Daarnaast: een douche is snel glibberig, wat het risico van vallen vergroot. (Wat verklaart waarom een ongetrainde hulp dat niet mag doen.) En: ook een douche duurt lang.

Met de hand wassen is makkelijker en sneller. Zeker als het gaat om kattenwasjes: hoofd, oksels, kruis en billen. Eén keer per week een totale wasbeurt op bed.
De meest mobiele en heldere bewoners maken de meeste kans op een bad.
Verder worden alleen vieze plekken gewassen - iemand die in bed geplast heeft wordt uitgebreider gewassen dan iemand die 'droog' gebleven is.

Ik ben zelf in deze sector opgehouden toen ik me realiseerde dat het heel normaal was dat iedereen uren per week overwerkte om in elk geval een minimum beetje zorg te kunnen bieden. En dat dat desondanks inhield dat sommige bewoners pas om elf uur uit bed gehaald konden worden, waarna ze om twaalf uur nog geen zin hadden in warm eten -> slechter eten -> slechtere gezondheid. Direct na het eten beginnen met een wc-ronde en daarna iedereen die wil/moet naar bed voor een rustuurtje. Als je de laatste persoon erin hebt, kan de eerste er weer uit, en als je alle mensen uit bed hebt, is het tijd voor het avondeten. Daarna nog een wc-ronde, en dan gaan de eersten alweer naar bed. Rara hoe komt het dat zoveel mensen slecht slapen in zo'n huis?

Er was (en is denkelijk nog steeds) veel te weinig personeel.
Wie in een verpleeghuis zit, mag blij zijn met een kamer alleen, blij zijn met een goede wasbeurt, blij zijn als hij/zij een beetje bijtijds uit bed geholpen wordt. En blij zijn als de verzorging wat tijd heeft voor een gesprekje af en toe, zodat iemand niet helemaal wegsuft. Even buiten zitten of een wandeling vallen ook onder luxe - misschien komt het er eens van als er een stagiaire is, of als er familie op bezoek is.

Het klinkt stupide, maar misschien ben je in de gevangenis beter af. Daar weet je tenminste wanneer het ophoudt.
En actievoeren is onmogelijk: verpleging kan niet staken, en de bewoners tijgen echt niet naar Den Haag. Het is de generatie die Nederland opgebouwd heeft, maar wie om wat voor reden dan ook in een verpleeghuis terechtkomt, is afgedankt en heeft nog maar bar weinig rechten.

Sorry dat ik zo leegloop. Maar het is iets wat me erg aan het hart gaat, en waar ik elke keer razend van word. Ik zou zo graag de dames en heren bewindslieden een maandje verpleeghuis cadeau doen. Er zijn vast wel medicijnen die ervoor kunnen zorgen dat ze tijdelijk zo wankel ter been worden dat ze niet meer alleen kunnen lopen, dat praten moeilijk wordt, en dat ze in hun bed poepen omdat de verpleging niet snel genoeg overal kan zijn.
Misschien moesten ze dat maandje doen na die maand 'leven op bijstandsniveau' - in een oud huis met oude spullen elke dag 1/30e van het vrij besteedbare geld van een bijstandsmoeder zien rond te komen.
Een maand 'Kruip in de huid van...'gevolgd door een 'Volledig verzorgde maand'.
Er zijn vast nog meer varianten te bedenken.