Waai, regen, waai. Het lijkt wel herfst.
Tijger heeft m'n hoofdkussen gekraakt, en aan de blik die ik krijg als ik naar haar kijk, zie ik dat ze weet dat het niet mag maar dat ik het opgegeven heb (het is maar goed dat ik geen kinderen heb), Tom ligt opgerold op de bank en gaat als ie wakker is even op de vensterbank kijken, om dan weer heel snel positie in te nemen op de bank. Terwijl Tom doorgaans toch echt lak heeft aan regen.