De thuiszorgdame is 3 uur geweest. De lage tafel is leeg op een stapel uitzoekpapieren na, een deel van de vloer is leeg, we hebben 7 vuilniszakken gevuld en ze is 4 keer naar de papierbak geweest, 2 boekenplanken gepoetst en 1 weer vol gezet. Ik krijg al bijna ruimtevrees ;-)
Tijger kwam net binnen, heeft een half uur rondgelopen, al mauwend, en inmiddels zit ze pontificaal (mauwend zodra ik naar haar kijk) bovenop de tafel. Al is dat natuurlijk helemaal geen compensatie voor het feit dat ze de kast niet meer in kan.
Tom kwam aanlopen, keek naar binnen, deinsde terug en zit nu te bibberen op de vensterbank: eng! Eng!
Ik ga intussen verder met de afwas (pff), uitzoekspullen, en wegbrengen van de vuilniszakken en de lege flessen. Kreeg nog een compliment: ze vond dat ik veel had afgewassen en goed dat ik eraan gedacht had kastje en lade te soppen voor ik die weer volmikte.
Ze vertelde ook dat ze regelmatig bij mensen kwam waar ze dan gewoon letterlijk direct achter de voordeur moest beginnen met uitgraven.
We hebben eerst koffie gedronken, en zijn toen gaan spitten bij de boekenkast, zodat ze daar een trapje neer kon zetten om aan de kast te beginnen, elke keer een paar plankjes: stoffen, soppen, drogen, indelen. Ik stofte de boeken af en gaf ze weer aan.
Daarna dus de tafel uitgemest, af en toe pauzeren, en overleggen wat we volgende week gaan doen: de andere tafel en wat daar allemaal vóór staat, en de badkamer.
Ik blijf het een topwijf vinden maar ze wordt een beetje verlegen als ik dat zeg ;-)