Soms word je te voorspelbaar. Het is zaterdag, ik doe boodschappen, ik kom terug, ik ruim de boodschappen op, en Tijger zit zo strak als een springveer naar me te loeren. Maar snuif maar Tijger... Geen vis. Nu eens een keer niet.
(Ze is nog lang blijven zitten, alsof ze dacht dat ik haar in de maling nam.)