Gisteravond even flink geschrokken. Tom had ooit last van blaasgruis (struviet). De 'ik pis alleen buiten!'-kat drentelde ellendig rond, bukte boven elke krant (die lagen toen nog overal) en perste er met moeite twee druppels uit. Juist omdat ie dat deed, zag ik direct dat er bloed bij zat, waarna we snel bij de dierenarts waren: antibioticum, pijnstillers, blaasontspanners, speciaal voer.
Na een week urine opvangen ter controle - dat was een rotklus omdat meneer zich toen al zoveel beter voelde dat ie weer zoals voorheen buiten zijn behoeftes deed. Dat werd een avond samen met Tom in de badkamer, het benauwde gemauw negeren, een brandschoon bakje met plastic korrels zodat daarna met een pipet wat urine op te zuigen was. En maar wachten tot meneer eieren voor zijn geld koos en gebruik maakte van die bak.
Gisteravond begon meneer weer te drentelen, onrustig, met grote paniekerige ogen. Oh jee... Hij eet de laatste tijd liever gewoon voer uit Tijgers bak dan zijn eigen gruispreventie-voer. Het zal toch niet...
Hij liet zich niet oppakken, hij ging ellendig lopen mauwen en ik werd heel zenuwachtig. Tot ik richting raam liep en hij achter me aan schoot. Probleem opgelost: ik had het raam wel op de kattenkier staan, en Tijger wandelde vrolijk naar binnen en naar buiten, maar ik had het raam iets te ver dichtgeschoven en Tom paste er net niet door... Hij moest dus inderdaad piesen maar hij wou gewoon naar buiten en dat kon niet ;-)