Ik ben vaak een lastig geval, dat wil ik best toegeven. En om geheimzinnige redenen houd ik vaak niet goed in bestanden. En zeker niet in bestanden van organisaties die hun automatisering niet ehm... optimaal in orde hebben.
Hele verhaal nog even in een notendop. Ik werkte ergens met veel plezier en tot grote tevredenheid van zowel mezelf als de organisatie. Maar ik werkte voor een uitzendbureau, en na anderhalf jaar zou je dan in fase B moeten komen - dat betekent dat je een tijdelijk contract krijgt bij het uitzendbureau. Daar zat een probleem. Ik ben namelijk vaker ziek dan gemiddeld. En als uitzendkracht in fase A geldt: de eerste twee dagen krijg je niets betaald, daarna betaalt het UWV je ziekengeld.
Het probleem is dat je in fase B werknemer van het uitzendbureau wordt, zodat dat opdraait voor de betaling van ziekengeld. En dus kreeg ik geen contract.
WW aangevraagd en gekregen, en een tijdje later had ik ander uitzendwerk. Ook daar was men tevreden over me maar toen ik 3 keer een dag ziek was geweest kon ik gaan, want een medewerker daar mocht maximaal twee dagen per jaar ziek zijn.
Restje WW ontvangen, en daarna de bijstand in. Bijstand aanvragen betekent in Utrecht dat je drie maanden naar Apprenti gaat, een gemeentelijke organisatie waar je dan 4 dagdelen training volgt op het gebied van werk vinden en houden, en 4 dagdelen simpel werk doet (al die dozen met minizakjes chips bijvoorbeeld, 2 naturel, 3 paprika etc., worden daar ingepakt).
Na een liesblessure kreeg ik bronchitis en daarna een trombosebeen. Ik ging ziek uit dienst en kwam in de Ziektewet terecht.
Intussen had ik eindelijk de moed bijeengeschraapt om om hulp te vragen voor mijn huis - het was een puinhoop, ik overzag het niet meer, geen idee waar te beginnen. Er stond zoveel zooi dat schoonmaken ook niet meer ging, meer dan plee en wasbak en koelkast was niet te doen. Vuilnis zette ik keurig buiten maar oud papier wegbrengen of lege flessen wegdoen, dat lukte om de een of andere reden niet.
Inmiddels komt er twee dagdelen per week een gespecialiseerde hulpverlener en we ruimen en poetsen samen zodat ik m'n huis zowaar weer terugkrijg - het is nu alleen oppassen voor ruimtevrees :-)
Afgelopen woensdag moest ik naar het UWV, waar een arts besloot dat ik per vandaag weer beter was, of in elk geval 'geschikt om te solliciteren'. Dat niemand je aanneemt met een been in het verband, 3 keer per week zwachteln, een keer per week prikpoli, elke twee weken naar het ziekenhuis en twee dagdelen niet beschikbaar wegens gespecialiseerde thuiszorg van het team Woningvervuiling (sja, zo heet het geloof ik), dat maakt niet uit.
Dus soos gebeld, afspraak voor vandaag voor aanvraag bijstand. Meestal is die eerste afspraak alleen het overhandigen van een formulier met welke papieren je de volgende keer mee moet nemen.
Nu trof ik een andere man, die me gegeneerd bekende dat ie wel allerlei info uit zijn systemen had gehaald maar wegens computerproblemen waren die onoverzichtelijk en incompleet. En tijdens het gesprek bleek ook dat ik helemaal niet bij hem moest zijn - hij ging over reïntegratie maar het leek hem verstandiger eerst maar eens bijstand aan te vragen (afspraak op de 30e) en een medische keuring (oproep volgt binnen een week of drie), in elk geval fysiek, zodat duidelijk wordt wat ik precies kan en niet kan. En eventueel kan er nog een psychologische keuring achteraan als daar aanleiding toe is.
Daarna kan dan gekeken worden wat mijn mogelijkheden zijn.
Om de een of andere reden word ik hier erg moe van...