Ik eet niet vaak hamburgers. Maar elke keer als ik het doe word ik gestraft.
Deze keer: twee hamburgers bakken terwijl Tijger al klaar zit op de vensterbank, een sausje maken van slasaus, citroen, ketchup, mosterd, peper, twee broodjes doorsnijden, saus erop, beetje raspkaas, hamburgers erop. Sla heb ik net pas gezaaid dus die was nog niet beschikbaar.
Kauw, kauw, lekker, Tijger houdt me in de gaten, stukje hamburger afbijten voor de dame, kauw, kauw KRATSJ. Oh help. Toe nou. Niet weer...
Door de epileptische aanvallen komen er soms barsten in m'n kiezen. En soms, doorgaans juist als je iets zachts eet, laat er dan een stukje los, zodat je ineens andere tanden breekt op een keihard stukje in de yoghurt, waarna je ergens in je mond een angstaanjagend groot gat in een kies voelt. Altijd is het losgekomen stukje niet te rijmen met dat gat dat je rondvoelend met je tong waarneemt, want dat voelt meer aan alsof er op hol geslagen mijnwerkers zijn bezig geweest, maar goed.
Ik at dus en hapte ineens op een keihard stukje. Dat er ook erg verdacht uitzag wat vorm en kleur betreft. Ik bedacht voor de totale paniek toesloeg nog wel dat ik dit al vaker had gehad met hamburgers, en inderdaad: al inspecterend kan ik nergens een gat ontdekken in m'n gebit. Een stukje bot dat meegemalen is dus waarschijnlijk.
Oh ja. Daarom at ik zelden hamburgers. Elke keer die schrik...