Ik moest een tijdje op de bus wachten, en tegenover de bushalte staat een krentenboom. Allang leeggegeten (dat begint al als het voor mensen nog volop zomer is) en allang kaal. Er zaten twee merels in, een heer en een dame. De heer wipte naar de dame toe, maakte zachte tsjiepgeluidjes, bolde zijn veren op en spreidde zijn staart en bewoog met zijn koppie. Tsjiep... tsjiep... De dame bleef rustig zitten, de heer kwam wat dichterbij. De takjes trilden.
Na een tijdje kijken viel het me op: de takjes trilden niet zomaar. Mijnheer merel had een paar elemenenten in zijn show, want dat was het: hij tsjiepte en bolde zijn veren op, hupte een takje dichterbij, liet dat takje trillen, tsjiepte weer zachtjes, kwam nog een takje dichterbij...
Af en toe hupte de dame een takje dichterbij. En uiteindelijk zaten ze zo ongeveer tegen elkaar aangeplakt, allebei geluidjes te maken, waarna ze samen wegvlogen.
Je zou bijna denken dat het al lente was ;-)