Domme actie. Ik pak de antivlooienpipetjes, Tijger kijkt toe. Vervolgens pak ik de zakjes natvoer, tik de natvoerschaaltjes tegen elkaar, en zoals altijd komt Tom blèrend en slippend naar de keuken rennen. Tijger blijft op haar plek liggen en houdt me in de gaten.
Ik zet de bakjes voer neer, Tom begint tevreden te eten en maakt geen enkel bezwaar tegen de derrie in z'n nek (ook zoals altijd). Ik show Tijger het voer, ze komt in beweging en verschanst zich al loerend onder tafel. Ik laat haar zelfs ruiken aan het voer, maar nee, ze trapt er niet in.
Dus of ze is te slim deze keer (maar ik krijg haar nog wel te pakken), of ze heeft geen zin in dat natvoer - waar ze normaal acuut dol wordt als ik maar naar het pak wijs.
Misschien speelt mee dat ik vanmiddag haar bekkie heb geïnspecteerd, ze eet haar harde brokjes net als anders, maar ze stinkt uit haar bek, dus ik wilde zien of er iets mis was. Tandsteen was het duidelijk niet, en ik kan ook niets ontdekken dat er slecht uitziet (maar een uitgebreide inspectie is ook niet echt makkelijk bij haar - overigens leek ze op dat moment minder te stinken).
Kortom: in de gaten houden of ze dat voer alsnog verorbert. Anders ontfermt Tom zich er wel over, maar als Tijger ineens dat voer niet meer eet, is er echt iets mis.