En nu lieve lezers, let op. Ik heb misschien mijn leven wel gewaagd voor u.
Tussen de woonwijk en de steeds breder wordende A12 ligt een park, De Koppel. Inderdaad, daarom heet die kinderboerderij zo.
Het park is leuk, mooi en vooral erg functioneel: het is een buffer voor die A12. Voor het geluid, het licht, de vervuiling. Die dingen merk je nog steeds heel goed in de wijk, maar minder dan het zou kunnen zijn. Daarom kan die A12 dus ook best een stukje breder, volgens de planners zelfs wel door een stukje van het park af te snoepen - want aan de andere kant is landbouwgrond en dat is dan weer zo lastig met onteigenen en compenseren. Dan kun je beter een wijk die toch al last van vervuiling heeft, met wat meer vervuiling opzadelen.
Maar goed. In dat park zijn leuke dingen, zoals salamanderpoelen. En een grote 'kuil', een soort speelweide ingeklemd tussen de wijk, de fietsbrug over de A12 en de snelweg zelf.
En er is het Natuurbos. Want Natuur in Nederland is pas Natuur als er een bordje bij staat dat het Natuur is. Dat heeft bepaalde consequenties.




Snapt u? Ik heb gehuiverd. Durfde ik wel? Wat voor risico's nam ik precies? Dat stond er niet bij. Ik zou niet kunnen zeggen dat ik niet gewaarschuwd was. Zouden er woeste wilde gevaarlijke beesten zitten? Zo op het oog leek me de kans behoorlijk aanwezig dat er teken zouden huizen. Of stonden de bomen op omvallen? Het was vrijwel bladstil.
Was er verdwaalgevaar? Het was nogal beperkt in omvang.
Dus knoop doorgehakt, daar ging ik, de Natuur in! Op eigen risico!


Voorlopig oogde het als een soort zompig wilgenbos met flinke brandnetelondergroei - lastig op de foto te krijgen met dit licht, waardoor de lucht boven het Natuurbos een nogal rare zweem krijgt.


Ah! Een vleermuizenkast! Echte natuur. Zo te zien werd de kast niet gebruikt. Maar dat kan zomaar veranderen. Er zitten genoeg vleren in de wijk.


Echte Natuur heeft in Nederland ook altijd geasfalteerde paden. Met paaltjes voor routes, en een bankje ergens halverwege. De ijs- of patatkraam bij de uitgang ontbrak wel, een misser.


Wel een mooi uitzicht als ik naar boven keek.




Nog een vlerenkast, met daaronder iets dat verdacht op een schubvaren lijkt. Verder nergens te ontdekken. Een pionier, of geplant?




In het Natuurbos is ook water. Dat zal wel Natuurwater zijn. Op sommige plekken stonk het nogal. Op een niet-stinkende plek nestelde een meerkoet. Op een vrij open stukje floot een zanglijster. Een tjiftjaf riep. En dit alles was net te horen, boven het lawaai van de A12 uit.
Overigens kwam ik in dit woeste Natuurbos met één pad een stel mensen tegen die honden uitlieten, een solitaire wandelaar, en een jogster. Mede-risiconemers.