Reis naar en door de Arena

Reis naar en door de Arena

Ruim op tijd vertrokken. Gelukkig maar. Een massa mensen stapte in de trein - veel met Pink Floyd- of The Wall-t-shirts, maar ook velen met koffers, want Schiphol was bereikbaar via bus vanaf station Bijlmer Arena. Alle treinen stopten daar dan ook.
Behalve deze, deze zou omrijden via Hilversum en dus niet daar stoppen. Een veeg teken.
De volgende trein naar Bijlmer werd omgeroepen, inmiddels stond er een dubbele lading passagiers klaar. We persten ons in de trein, om vervolgens te horen... Inderdaad.
Er bleek een defecte trein bij Holendrecht te staan. Stress sloeg toe: mensen moesten een vliegtuig halen, of wilden op tijd bij het concert zijn. Het vervelendste was dat steeds werd omgeroepen dat reizigers voor Schiphol naar Bijlmer moesten - alleen was dat station niet rechtstreeks bereikbaar. (Omreizen via Hilversum, in Amsterdam een trein of metro pakken naar Bijlmer, daar over op de bus naar het vliegveld - een mijl op zeven).
Ik zag wat later een sprinter staan waarbij gemeld werd dat ie op Holendrecht zou stoppen. Ik vond het best, daar kun je de metro pakken.
Eenmaal in de trein werd omgeroepen dat ie door zal rijden naar Bijlmer. Hoera: onderweg. Het is snel opgelost, en dat mag ook weleens gezegd worden.
Zoef naar het station.
De trein stroomde leeg en in colonne liepen we richting de Arena. Mja, ik had een plek aan de zuidkant, maar ik moest aan de noordkant naar binnen, Noord C. Dus moest ik het hele gebouw rond, en dan in het gebouw hetzelfde eind weer teruglopen. Maar zowel op de site als aan de telefoon was me verzekerd: geen trappen. Er zijn liften en roltrappen, alleen naar je zitplek moet je een trapje nemen.
Eenmaal bij de ingang zag ik toch echt twee trappen vóór de roltrappen begonnen.
Ik moest mijn opvouwplu inleveren en ik kreeg een ontvangstbewijs, na de show zou ik 'm weer kunnen ophalen.
Ik zwoegde de trappen op. Daarna de roltrappen. Ik kwam uit bij vak 414 (meen ik), en ik moest naar vak 427. Linksom (waar de nummers oplopen) lijkt dan handig, maar kon niet: de hele noordkant was afgezet. Sjoksjoksjok. 413, 412, 411. En zo verder, waarna achter 401 of 400 vak nummer 430 opdoemde. Sjoksjoksjok.
Vak 427! Hoera! Ik was kapot inmiddels, want ik heb al een waardeloze conditie en loop niet zo makkelijk. En zeker geen trappen.
Naar het vak moest ik een trapje op. Nou, dat red ik nog wel. Waarna een steward me verwees: nog een trap van 17 treden, hellingspercentage 37 graden, en ik bleek aan de andere kant van het vak te zitten. Gezien mijn figuur zou dat betekenen dat de volledige rij mensen van hun plek zou moeten. Ik ging terug naar de steward: volgens mij kan ik beter via de ingang van het volgende vak, dan kan ik direct op m'n plek gaan zitten, ik zit aan dat pad. Nee, dat mocht niet.
Ik had het gehad, en ging maar zitten op de trap. Iemand schuin achter me waarschuwde me op tijd dat iemand zijn bier had laten vallen, een grote plas kwam mijn richting uit. Ik stond op, en depte de boel op met het pleepapier dat ik altijd bij me heb. Geen probleem. Helaas liet daarna iemand zijn cola omvallen en merkten we dat te laat. Natte broek dus.
De steward kwam melden dat ik niet op de trap mocht zitten. Snap ik, stel dat er iets gebeurt. Naast me waren twee stoelen leeg, die mensen waren of niet gekomen of elders gaan zitten, dus ik heb een stoel ingepikt.
Geweldig concert, zie de voorgaande post.

Einde concert, de tribunes stroomden leeg. We werden richting dichtstbijzijnde uitgang gedirigeerd, mooi, want dat was dichterbij het station. Maar: trappen. Gevraagd of ik gebruik kon maken van de lift. Nee, dat kon niet. Met de moed der wanhoop het trappenhuis in. Links aanhoudend, zodat ik m'n linkerknie kon ontzien. Me tegen de leuning persend zodat mensen achter me erlangs konden. Bij elk vlakke stuk op adem komend. Later aan de rechterkant omdat m'n rechterknie ging gillen.
Uiteindelijk was ik beneden. Bij vak Zuid H, en ik kon m'n plu zo ophalen bij Noord C. Behalve dat ik niet in staat was daar 'even' heen te lopen en weer terug. Ja, nou, goh, vervelend, dan gaat ie naar gevonden voorwerpen, u mag wel binnendoor lopen hoor? Nee, ik kan dat stuk niet meer extra lopen. Dan kon ik 'm later ophalen bij gevonden voorwerpen. Alsof ik hier ooit vrijwillig terug zou komen. En waarom was die lift niet te gebruiken? De steward wist absoluut zeker dat dat niet zo was, ik had het alleen even moeten vragen. Maar dat hád ik gedaan, en er was me gezegd dat de lift buiten gebruik was. Ze vonden het raar dat ik had moeten omlopen via ingang Noord C en ze vonden het vervelend dat ik ondanks toezeggingen toch trappen had moeten lopen, waarvoor ze excuses aanboden.

Op naar het station. Dat is niet ver van die uitgang, behalve als je al gesloopt bent. Sjoksjoksjokpauzesjoksjokpauzesjoksjokpauze. Voor Pathé ging ik maar even zitten op een muurtje. Er stond een ambulance, een brandweerwagen, 4 politieauto's. Het leek allemaal rustig behalve dat er nog veel meer sirenes in aantocht waren en er na een tijdje een agent begon te rennen met afzetlint. Omdat hij links vóór me begon en daarna naar rechts áchter me rende, kreeg ik het lint in m'n gezicht en werd m'n bril van m'n neus gezwiept. Gelukkig kon ik 'm opvangen. (Later las ik dat de hele handel was opgeroepen om te ventileren. Inmiddels blijkt dat een hufter met traangas bezig is geweest: zie hier.)
Na een tijdje stonden er 5 politiewagens,een brandweerauto, twee ambulances en een brandweercommandowagen, plus wat fietspolitie. En nog steeds meer sirenes in aantocht.
Door naar het station, de roltrap werkte niet, maar gelukkig was er een lift.
In de trein naar huis, op het balkon met een groep zatte ruziemakers.
In de laatste trein zat een stel dat van een soort fantasyfeest in België kwam, vooral hij was het bekijken waard, in krokodillenpak ;-)
Laatste stukje van de reis, op de fiets, ineens beseffend dat ik tóch wat vergeten was: m'n fietslampjes. Gelukkig ging dat goed.
Tevreden over de show thuisgekomen, bijzonder pissig over de Arena.
De hele nacht kramp gehad in m'n been - bed in, bed uit, drentelen, strekken, drentelen, bed in, bed uit enzovoorts.
En toch was het het waard. Ik moet alleen nog even een brief naar de Arena schrijven.

*schoot me nog te binnen: je mag niet roken in de Arena, behalve op bepaalde plekken van de 'loop'ring buitenom. Maar er zaten flink wat rokers om me heen, en iemand met een joint die zo walmde dat het halve vak waarschijnlijk ietwat onder invloed raakte. En daar reageerden de stewards helemaal niet op.

The Wall in de Arena

The Wall in de Arena


Wat moet je zeggen over zo'n show? Overdonderend? Heftig? Geweldig?
Een rockopera met een boodschap en heel veel visueel spektakel - van stukken uit de film, geprojecteerd op de muur die op het podium staat, en opblaasfiguren (de schoolmeester, de moeder, de vrouw, de rechter, het varken, de hamers).
Op de muur worden ook slachtoffers van geweld geprojecteerd. Van Waters' vader en andere militairen die tijdens hun werk sneuvelden tot burgerslachtoffers van aanslagen en militair geweld.
Een vliegtuig en een heli vliegen. De vleermuis die voorbij kwam hoorde ongetwijfeld niet bij de show.
Een extra applaus werd gevraagd voor het kinderkoor, met de uitleg dat de band elke dag met een ander koor werkt, dat zich om 13 uur meldt en Another Brick in the Wall dan maar snel moet oefenen.
Ik blijf het eng vinden dat een uitvoering die voor mij ook gaat over het gevaar van meelopen, een mensenmassa in een willoos geheel lijkt te veranderen. Waters maakt een gebaar, iedereen doet 'm na. En altijd moet ik dan denken aan beelden uit dictaturen, waar je net zulke beelden van ziet. Griezelig.
Het geluid was niet continu top, soms waren er rare (nietbedoelde) effecten. Als Roger Waters sprak, was het dan ook matig te verstaan, behalve zijn Nederlandse toespraakje, omdat hij toen langzaam sprak ;-)
Maar als je daar zit, ondergedompeld in dat geweld (letterlijk en figuurlijk), dan geeft dat niets.
De geprojecteerde delen uit de film houden het verhaal samen en geven Waters de kans om wat geintjes uit te halen, zoals een duet met zichzelf in een opname van een vroege uitvoering (1980) van The Wall. Ondanks dat ie erbij zegt dat ie bang is dat het wel erg narcistisch overkomt, werkt het goed.
In de rustiger nummers merk je dat hij 70 is, die kosten hem wat meer moeite dan de ruigere nummers. Te zien aan de brede grijns op zijn gezicht, had hij er zelf ook veel plezier in, ook al is The Wall al 34 jaar oud.
De band is niet Pink Floyd, maar duidelijk een goed op elkaar ingespeelde eenheid.

De recensies zijn juichend, zie bijvoorbeeld op Nu.nl en op Maxazine.nl (waar ook een reactie is over bar slecht geluid - ik ben benieuwd waar diegene zat). Op diverse sites zijn foto's en filmpjes te vinden. Opvallend, het halve veld stond vol mensen die het hele concert lang aan het filmen waren - zouden ze thuis pas zien waar ze geweest zijn? Voordeel is dat je mee kunt kijken, zij het met matig geluid en natuurlijk lang niet zo verpletterend als live. Zoals hier.
 

Granny's

Een nieuwe gekte heeft toegeslagen.
Nadat er een oproep was gedaan om champies te haken in verband met een feest in de wijk (bij de ingang van onze wijk staat een grote paddestoel, vandaar, zie hier), kreeg ik het via een video-instructie onder de knie. Dat haken, dat een regelrecht jeugdtrauma was. Dat bleek ineens toch wel erg leuk te zijn.
Mijn oma haakte granny's. En ja, die ken je wel - die blokjes die uit kleine blokjes bestaan, en waarvan je in de jaren zeventig kussenhoezen zag, pannenlappen, en spreien.
Het was even prutsen, want die champies gingen met vasten en de granny's bestaan uit stokjes. De eerste mislukte, de tweede ook, en toen ging het licht aan. Het gaat niet zo snel, ook omdat ik aan m'n elleboog voel dat ik een beetje op moet passen, maar inmiddels zijn het er 42. Tzt moeten ze tot een leuk patroontje gemaakt worden en aan elkaar gehaakt. Als ik een sprei wil maken voor mijn bed van 2 bij 1,4 heb ik maar 350 nodig...
Een overzicht vind je hier.

Maatschappelijke stage voor beleidsmakers, bestuurders en politici.

 Maatschappelijke stage voor beleidsmakers, bestuurders en politici

Ik blijf pleiten voor mijn stage-idee: elke beleidsmaker en politicus et cetera vóór aanvang van hun baan eerst een maatschappelijke stage laten doen. Je zet ze (minimaal) een maand in een verkrot huis met een kapotte wasmachine en een haperende koelkast, je geeft ze (voor 1 persoon) 200 euro en 60 euro erbij voor een 2e volwassene of 50 voor een kind. Huur, zorgverzekering, energie en water zijn betaald. Zie maar dat je eten, kleding, reiskosten, onvoorziene kosten betaalt. Uiteraard moeten ze wel verplicht minimaal 1 keer naar een Werkplein op een flinke reisafstand. Via het openbaar vervoer of met die fiets in de schuur die eerst opgeknapt moet worden. En nee, met 200 euro per maand zit je boven de Voedselbanknorm. En ja, uiteraard kunnen we zorgen voor wat extra (dure) tegenslag.
Daarna een maandje "bijkomen" in een verpleeghuis, met voldoende medicijnen om te zorgen dat ze niet zelfstandig kunnen lopen en niet kunnen praten. Hoop maar dat je op tijd naar de wc geholpen wordt, hoop maar dat je gevoerd wordt voor je eten koud is. En oh ja, misschien als bonus na 2 weken een katheter, te vervangen door een werkloze (en ik hoop zo dat ze het dan alleen over het zakje hebben, hoewel ook dat geen klus is voor leken).

Thuis'zorg'

 Thuis'zorg'

Oké. Ik wist dat ze gek geworden waren. Werklozen aan de dwangarbeid in de thuiszorg, bedacht bijvoorbeeld Florijn in 010. Waarbij hij benadrukte dat het dan ging om de 'eenvoudige' dingen, poetsen, boodschappen doen, en beslist niets medisch.
En dan dit:
"De gemeente Deventer wil werklozen en vrijwilligers inzetten bij het wassen en aankleden van ouderen en hulpbehoevenden.
Ook kan hun gevraagd worden om medische handelingen te doen, zoals het vervangen van een katheter of het aanzetten van protheses. Dat meldt Nieuwsuur in de uitzending van vanavond."
(Bron en meer)

Leuk. Fijn. Goed geregeld. Fijn voor de dwangarbeider, fijn voor de zorgontvanger ('Nee mevrouw Jansen, ik heb ook niet zo'n zin om u uit die diarreeluier te halen, maar ja, anders stopt mijn uitkering hè?').
En katheters vervangen, ach ja, daar hoef je niks voor te kunnen en kennen. Als je het fout doet, kan er niks misgaan.
Protheses aanzetten, idem. Geen enkel risico. Dus geeft het ook niet als er niemand is die alarmsignalen kan waarnemen, of met wie je kunt overleggen als zorgontvanger.

Het verdringingscriterium is allang opgegeven. Tewerkgestelden doen voor hun uitkering werk dat anders door mensen op een sociale werkplaats zou zijn gedaan - dus is er voor die laatste groep minder werk, ze raken hun baan kwijt, maar dat geeft niet, want werkgevers moeten een x percentage arbeidsgehandicapten aannemen, tenminste, als ze dat eventueel zouden willen want die eis is geen eis meer en de invoerdatum wordt opgeschoven en de hoogte van het percentage zakt steeds verder.

Laten we dan gelijk even dóórpakken. We ontslaan alle verzorgenden en verplegenden, want hun vakkennis en vakkundigheid is blijkbaar niets waard. Want elke willekeurige aanhetwerkgezette kan hun plaats innemen.
Bovendien heb je dan lekker veel werklozen die in no time in de bijstand komen en die je in kunt zetten als... Inderdaad.

Ik wil best tewerkgesteld worden. Doe maar als gemeentebaasje van Deventer, of nee, doe maar gelijk als minister van ZZS (Zorg- en ZekerheidsSloop).

Vloekvloekvloekerdevloek. Van kwart voor een tot half zes zoet geweest omdat ik om 2 uur een gesprek van 1 uur moest hebben. Deur uit, bus pakken, overstappen. Die chauffeur vragen of ie zijn collega van de volgende bus kan vragen even te wachten - officieel gaat die volgende bus 1 minuut eerder weg, en beide bussen rijden eens per half uur.
Nee, dat kon niet, want de bus waar ik in zat was van GVU, en het taxibusje waarop ik over moest stappen, is van Connexxion, en communicatie tussen de verkeersleidingen van die twee is onmogelijk (chauffeurs kunnen alleen via die verkeersleiding met elkaar praten). Ieniemini detailtjes: GVU is van Connexxion. Steeds meer 'gewone' stadslijnen van GVU worden overgenomen/aangevuld door die Connexxion taxibusjes. En de overstappen zijn vrijwel overal belabberd. (Als Qbuzz straks ook in Utrecht gaat rijden wordt het vast nog leuker.)
Ik stapte uit bij mijn halte, geen taxibusje te bekennen, dus: een half uur wachten. Gevoelstemperatuur -9. Goeie schoenen, dikke sokken, twee broeken, dikke jas, muts, sjaal, wanten, capuchon, en het was KOUD. Héél erg koud. Sterker: er kwamen continu kleine sneeuwvlokjes naar beneden.
Zover mogelijk wegduiken in het bushokje gaf enige beschutting tegen de wind.
En ja, busje kwam niet. Sterker: volgende busje kwam óók niet.
Doorgesjokt naar de halte van de sneltram, die reed net voor m'n neus weg, paar haltes mee met de volgende, uitstappen.
Ongeveer 750 meter lopen, wat voor mij een halve marathon is, met veel pauzes.
Veel te laat op de afspraak, maar degene met wie ik afgesproken had was ziek, en iemand anders nam de afspraken over waarbij de boel nogal uitgelopen was zodat ik maar een klein beetje te laat was en even moest wachten omdat de dame van de afspraak nog wat mensen moest bellen.
Tranend en hoestend van de koud-warm-overgang gesprek gevoerd.
Klaar, naar buiten, zie ik het taxibusje verderop net wegrijden. Oké, half uur wachten dan. Ergens een broodje gehaald, de maker belegde het met de hand met kaas en salami - dezelfde hand waarmee hij m'n geld aanpakte en het broodje later uit de oven haalde en aanvulde met groen en olijven (die pakte hij met een lepel, ik proefde wel duidelijk ook tonijn dus kennelijk 1 lepel voor alle varianten extra's).
Sjoksjok naar de halte van het taxibusje, wachten. Nog steeds koud.
Busje kwam, heerlijk warm. Stukje rijden, de overstapbus voor m'n neus zien wegrijden. Dan maar het winkelcentrum in, daar was het tenminste warm.
Op tijd weer naar de halte, waar de bus inmiddels bijna een kwartier vertraagd bleek. Stukje rijden, bus weer uit, dezelfde oversteek maken die ik op de heenweg al maakte (er zaten nog steeds opvallend veel putters en een matkop, dat maakte de dag bijna goed ;p), wachten op de vertraagde laatste overstap, flink volle bus, koud! Naar huis, stukje lopen, en hoera, warmte!
Verwarming aan, bijkomen. De neiging bedwingen om met een kruik in bed te gaan liggen. Niet kwaad worden op Tom die niet naar buiten wilde maar wel toen ik op de plee zat ook de badkamer in kwam en gezellig op de douchevloer ging zitten pissen. Alsof ik het kan helpen dat het buiten zo smerig koud is en dat hij niet op de (schone!) bak blieft te gaan.
Niet mijn dag dus. Maar al met al weet ik wel dat uit mijn profiel - gedestilleerd uit antwoorden op een computervragenlijst - blijkt dat ik erg goed ben in communicatie, leidinggeven en dat ik een sterke helicopterview heb. Dat u dat even weet.

'Zonder werk geen uitkering in Houten'

HOUTEN - Werklozen in Houten moeten voor het behoud van hun uitkering verplicht aan het werk. Dat staat in een voorstel van CDA en VVD, dat dinsdagavond in de gemeenteraad wordt besproken.
De partijen willen werklozen zo blijven betrekken bij het arbeidsproces. Dat zou hun uitzicht op een nieuwe baan vergroten. Ook heeft het hebben van een baan volgens de partijen een positieve invloed op de fysieke en mentale gezondheid. Verder kunnen werklozen ervaring opdoen en deelnemen aan (om)scholingstrajecten.
De initiatiefnemers denken aan verplichte bijbanen in onder meer de fruitteelt, de verzorging en het verenigingsleven. Ze benadrukken dat het daarbij om maatwerk moet gaan, dus er moet voor iedereen wel passend en zinvol werk worden gevonden. Het plan is ook bedoeld voor mensen die nu al een uitkering krijgen.
Volgens de VVD is er in de gemeenteraad van Houten positief op de plannen gereageerd. Mocht de politiek uiteindelijk met het plan instemmen, dan is Houten volgens de initiatiefnemers de eerste gemeente in de regio die een dergelijke maatregel zo invoert.
Het plan zou al succesvol zijn buiten onze provinciegrenzen, zoals onder meer in Zaanstad en Hoogezand-Sappemeer.
(Bron)

Als dat werk er is, waarom werken daar geen mensen tegen normaal loon?
Of het werk is er, en dan huur je mensen in.
Of het werk is er niet, en dan is dit een smerige deal: werkgevers krijgen goedkope arbeidskrachten en gemeentes vervalste uitstroompremies.