Een klauterkat kan heel lastig zijn. Vooral als ze - omdat broerlief pontificaal aan het voeteneind ligt - besluit om op de kast te klimmen. Ze weet dat het niet mag, maar dan is de uitdaging alleen maar groter.
Wanneer er een grijsbestofte kat mauwkrijsend bovenop je stort, word je niet fijn wakker.
Na een tijdje was ze een beetje ontstoft, was mijn schrik gezakt, Tom was enigszins gerust weer de kamer in gekomen, het niezen van alle partijen werd wat minder, en we gingen weer slapen.
Dacht ik.
Tijdje later, geen idee hoe laat precies: wakker wegens een soort aardbeving. Alleen bewoog de aarde niet mee. Tijger had bedacht dat ze die kast bij nader inzien toch niet zo interessant vond, maar die andere kast, waar die flinke stapel kartonnen kokers op lag, hmm... Dat kon ook weleens een fijn plekje zijn. Ze was de kamer al uit op het moment dat ik wakker schoot, terwijl de kokers nog van de kast stortten en de doos waar ze op lagen ook naar beneden kwam.

Vanavond maar weer vroeg naar bed.