Ingezonden mededeling:

Aanstaande donderdag om twee minuten en drie seconden over één uur 's morgens staat er iets unieks te gebeuren.
Het is dan namelijk: 01:02:03 04-05-06.

Grappig :-)

De klimop op de muur produceert talloze nieuwe lichtgroene scheuten. Even aan denken dat ik de bovenbuurvrouw waarschuw dat ze zelf even in de gaten moet houden hoe ie daar groeit, en dat ze gewoon moet weghalen wat in de weg zit.

Tom staat vaak op de uitkijk op de voet van het vogelhuisje. Als je 'm roept, wil ie nadat je vijf minuten voor Piet Snot hebt staan roepen wel even een geërgerde blik in jouw richting werpen.

Zoekplaatje: de eerste nieuwe varenbladen komen als krulletjes te voorschijn:

De knalroze tulp is lastig te fotograferen - de kleur wordt net te fel. Maar nu de Queen of night-tulp (dieppaars, bijna zwart) er naast in knop staat, zie je wel extra goed hoe groot ie is:

Zijn te strakke bloesjes ineens in? Ik zie zoveel dames op tv met van die 'rekrimpels' ter hoogte van de borsten. Ik zou zelf dan toch een maatje groter nemen.

Tegen de muur, naast m'n raam staat een Cotoneaster. Ik vind het niks, maar wat dan?
Eigenlijk wil ik er een boom/struik die:

- een mooie en lekker ruikende bloei heeft
- zo pal tegen de muur kan staan
- niet al te hoog wordt want dan heeft schuinbovenbuurman geen licht meer
- niet gesnoeid hoeft te worden, of heel makkelijk te snoeien is
- warrrig en dicht genoeg is om plek te bieden aan vogels
- een mooie herfstkleur heeft
- bessen of zo krijgt die vogels aantrekken, of voor mij lekker zijn
- er in de winter niet heel treurig uitziet
- het goed doet op klei
- geen insekten aantrekt als muggen of bladluis
- niet heel breed uitgroeit

Zeg nou zelf, dat zijn toch niet zulke rare eisen?
Ik weet er genoeg die aan een aantal eisen voldoen, maar dan vind ik ze net niet mooi genoeg, of ze zijn gierend duur, of ze doen het niet op klei, of ze zouden vrijstaand moeten kunnen groeien of of of.
Misschien moet ik gewoon een woekeraar die cotoneaster injagen. Ik heb nog wel wat clematis :-(

De sering komt in bloei:

Het is lente, de hormonen gieren. Hier wat pure porno, met wantsen. Ze deden er trouwens heeeeeeeel lang over (uren).

Het vleert flink in de tuin. Dwergvleermuizen, die groot lijken zolang ze fladderen, maar zo'n beestje weegt soms maar 3,5 gram.
Gemoeg insekten om te eten, en van mij mogen ze vooral de muggen vangen ;-)

Zitje in de tuin, bij die conifeer die zo lekker naar een soort mengeling van citroen en gras ruikt. Ogen dicht, zon op je gezicht, hommels en bijen zoemen langs, je hoort de meeuwen hoog in de lucht lachen. Als je de mussen niet hoorde tsjilpen zou je bijna de zee erbij kunnen denken.
En zodra er een wolk voor de zon schuift en er een vleugje wind langs blaast, weet je weer dat het pas april is.

Opvallend veel 'bezoek' vandaag. Ik zit even, en ja hoor, daar gaan we weer: BZZZZZZZZBZZZBZZZZZ. Hommels die binnenvliegen, toch graag weer naar buiten willen maar het concept 'raam' niet kennen. Tijger vindt ze spannend maar is wel zo wijs er van af te blijven. Dus dan vang ik ze, met een turfpotje en een plastic bekertje, en laat ze buiten het raam weer los. De meesten vliegen dan direct flink ver weg.
Tuinhommels, aardhommels en een steenhommel. Die laatste was zó groot dat ik vermoed dat het een koningin was.

Tegenwoordig gaan radio en tv steeds vaker even uit. Ik word namelijk ziek van de heer R. en mevrouw V. - en vooral de publiciteit rond die twee. Alsof ze presidentskandidaten zijn. Ze duiken overal op, en als ze geen interview hebben is er wel een debat waarvan verslag gedaan wordt.

Gek is dat. Blue Monday, van New Order, kwam in '83 uit. Toen zat ik zo'n beetje op het hoogtepunt van m'n muziekverslaving, ik had aan alle muziekquizzen kunnen meedoen, ik wist alles.
En toen kwam dit nummer uit, wat een verschrikking! Die muziek, die dreun, gruwelijk! Maar de halve wereld had duidelijk zitten wachten op deze dansplaat, want het werd een grote hit. Ik kwam wat de tekst betreft niet verder dan "How does it feel to treat me like you do" en dan was de radio meestal al uit.
Dus sja, waar het nou over ging, geen idee.
En dan hoor je Mathilde Santing zingen. Een song die bekend klinkt, maar wat is het ook alweer? Pas na de afkondiging weet je het. New Order had destijds zelf ook een 'niet-stamp-versie', maar die kon ik ook niet aanhoren.
Mathilde Santings stem zoog me werkelijk in dat nummer, en ineens hoorde ik waar het over ging. Ik denk niet dat veel mensen dat toen beseften - het was een vrolijk nummer toen.

How does it feel
To treat me like you do
When you've laid your hands upon me
And told me who you are

I thought I was mistaken
I thought I heard your words
Tell me how do I feel
Tell me now how do I feel

Those who came before me
Lived through their vocations
From the past until completion
They will turn away no more

And I still find it so hard
To say what I need to say
But I'm quite sure that you'll tell me
Just how I should feel today

I see a ship in the harbor
I can and shall obey
But if it wasn't for your misfortunes
I'd be a heavenly person today

And I thought I was mistaken
And I thought I heard you speak
Tell me how do I feel
Tell me now how should I feel

Now I stand here waiting

I thought I told you to leave me
While I walked down to the beach
Tell me how does it feel
When your heart grows cold
(grows cold, grows cold, grows cold)

Toen ik hier kwam wonen, stond er iets bolligs in de tuin. Hij is nooit in bloei gekomen, misschien moet ik 'm eens opnemen en verplanten. Maar hij is reuzepopulair bij de segrijnslakken:

Je plant de tuinbonen zolang even in een bak, en vergeet ze dan min of meer. Ze moeten rap verplant worden. De aarde in de bak bleek ook nog vol te zitten met goudsbloemzaden...

Bloeiers: de overweldigende bloei van de Aucuba, krentenbloesem, een takje van een veldesdoorn:

Tijger bekijkt het allemaal eens:

Het is 22 graden in de schaduw, en dat voelt eigenlijk al te warm aan om onkruid te steken. Dus op z'n sloomst aan de gang, met een fles water bij de hand, en af en toe binnen afkoelen.
Tijger bakt lekker in de zon, Tom ligt in de schaduw op het plastic stoeltje half verscholen achter een struik - back to normal.

Hijg.
Katten binnenhouden, gemauw omdat ze naar buiten willen negeren. Bench stiekem in de badkamer zetten. Naar het raam lopen alsof je dat open gaat doen, beide katten grijpen, gekrijs negeren, richting badkamer lopen, Tom onderweg kwijtraken, Tijger in de bench proppen, bench dicht, terug naar de huiskamer, Tom zit verstopt in de kast.
Raam wijd open zetten, Tom komt na een aarzeling aanlopen, raam bijna dicht doen, Tom springt op de vensterbank, Tom grijpen, Tom bij Tijger in de bench proppen en het gemauw negeren.
Bench in de gang, fiets van slot af, bench naar buiten, deur op slot, bench in de hand, op de fiets, bench op het stuur, gebler en gejank nog steeds negeren, wankel op weg gaan, met een lawaaiige bench voorop. Onderweg veel kindertjes die zeggen: kijk mamma, een poes!
Eenmaal in de wachtkamer van de dierenarts trekt Tom zich voor de zekerheid helemaal achterin de bench terug, Tijger doet net of ze relaxed vooraan uit het deurtje zit te kijken, maar ze hijgen allebei. De enige geluiden die nu nog te horen zijn, zijn lage, bange mauwen, heel anders dan de hogere verontwaardigde geluiden van onderweg.
Naar binnen, bench op tafel, het gemauw stopt, deurtje open, Tijger laat zich zonder morren pakken. Bij elke stap die ze op de tafel doet, blijft een print van haar zweetvoetjes achter.
Hart en longen zijn goed, vacht is okee, geen tandsteen, zoals ik al dacht is ze iets afgevallen maar nog prima op gewicht. Wel een verrassing: ze is twee voortanden kwijt. In haar onderkaak zit ineens een spleetje tussen haar voortanden. Dat schijnt niet ongewoon te zijn, en de rest van haar gebit is in orde, net als haar tandvlees. En ze eet goed, dus geen probleem.
Tijger weer de bench in, Tom eruit, Tom wil heel erg NIET maar verzet zich nauwelijks. Hij heeft geen zweetvoetjes. Ook Tom is in uitstekende conditie, hij is inderdaad iets aangekomen maar niet te dik. De wond aan zijn poot is schoon, maar waarschijnlijk houdt ie 'm zelf open omdat het gaat jeuken zodra er een korst op komt. Dus in de gaten houden, en een tijdje de kap om en binnenhouden als de wond dichtgaat, zodat die helemaal kan genezen.
Tom ook weer in de bench, en weer wankel op weg, met twee katten die allebei mauwloos rondkijken en heel goed door lijken te hebben dat het ergste deel van de beproeving achter de rug is.
Eenmaal binnen, deurtje weer open, Tijger zoeft naar buiten, Tom vertrouwt het nog niet helemaal. Raam open, Tijger zoeft naar buiten, Tom vertrouwt het nog niet helemaal.
Na de sitatie een tijdje vanuit de boekenkast te hebben bekeken, gaat Tom voorzichtig, wantrouwig naar de vensterbank. Kijkt nog eens naar me om, maar nee, ik ben niet op grijpafstand, zoeffff, wegwezen!
Tijger komt alweer binnen, Tom zal wel een tijdje veilig buiten blijven.
In elk geval zijn ze weer gecontroleerd en geënt, en als er geen gekke dingen gebeuren hoeven we dit hele circus een jaar lang niet meer op te voeren.

Vanuit het raam hangend gekiekt, tijd gewacht maar er was weinig in- en uit-activiteit. Het hommelnest zit in de spouw.

Verderop in de tuin zijn veel van dit soort plekken - ik kan het niet over m'n hart verkrijgen ze uit te steken, maar ik kop ze wel als ze uitgebloeid zijn:

Vanuit het raam gezien lijkt het effect minimaal, maar dat valt in de praktijk erg mee.

Zo zit je te zwoegen in de tuin (het wordt kaler en kaler), en zo roept schuinbovenbuurman P. ineens: 'Kom, het eten staat klaar!'
Dan denk je: die maakt een grapje. Maar nee. Hij had een ruime hoeveelheid kersverse veldsla en rucola uit de volkstuin, met een verrukkelijke dressing, gebakken aardappels, biefstuk met uitjes.
Wat heb ik toch een topburen :-)

Zoooooo... Wordt hier even iemand in het zonnetje gezet :-)

(Ingezonden mededeling)

Het Fanlog feliciteert!

Slechts een handjevol mensen weet het en nergens wordt het officieel gevierd - behalve op het Fanlog Radio 1 Journaal: op maandag 24 april 2006 is het precies dertig jaar geleden dat Govert van Brakel voor het eerst op de radio te horen was. Zijn eerste optreden (als verslaggever bij de amateurtopper Huizen-IJsselmeervogels) viel dusdanig in goede aarde, dat hij *mocht blijven* - en hij ís gebleven.
Nu, dertig jaar later, is Govert van Brakel alweer 10 jaar lang *die stem* van het Radio 1 Journaal. Geroemd en geprezen om zijn vakkundigheid, zijn enorme feitenkennis en zijn spitsvondige grapjes. Oók bij de fanloggers.

Daarom pakt het Fanlog R1J bij dit *officieuze* (want freelance jaren 'tellen niet mee') jubileum grootscheeps uit. Van middernacht tot middernacht zullen tientallen collega's en oud-collega's Govert op het Fanlog feliciteren en herinneringen aan hem ophalen. Lieve, leuke, grappige berichtjes, herinneringen om van te smullen!

Wie Govert kent - en wie kent Govert nu níet? - leest vandaag het Fanlog en/of zet hem vandaag óók eens extra in het welverdiende zonnetje.
En mocht je nu denken "Had ik dat maar éérder geweten, dan had ik ook een felicitatie ingeleverd!" dan niet getreurd. Speciaal voor deze bijzondere gelegenheid is er een Felicitatieboek op het Fanlog geplaatst, waarin iedere bewonderaar van Govert alsnog een berichtje voor hem kan plaatsen.

Komt dat zien en zegt het voort!

Jeanne en Hansje
Fanlog Radio 1 Journaal

Tijger is zo slim!! Ze ligt weer op de plank boven de monitor. Een stuk vacht steekt uit tussen plank en muur. Ik aai de vacht, ze vliegt overeind en werpt me aan de voorkant van de plank een vuile blik toe ;-)

Tien graden en het mottert. Maar... al in bloei of bijna in bloei: fluitekruid, vossenstaart, witte dovenetel, paardekastanje, allerlei sierkersen (de vroegste kersen zijn al bijna uitgebloeid), pinksterbloem, iets dat op koolzaad lijkt (een veldkersvariant gok ik), esdoorns, en ik zag al een kamille bloeien.
Ook opvallend: in diverse boomspiegels staat de vroegeling nog volop in bloei, vaak is die rond deze tijd al uitgebloeid of soms zelfs helemaal verdwenen.
De futen baltsen nog, de meerkoeten zitten al te broeden, op veel plekken is de nieuwste generatie eendjes al volop aanwezig.
Het is vandaag dus koud, maar er is al veel te zien - en het ruikt door die motregen al als na een verfrissend buitje op een warme zomerdag.