Het was tegen de 20 graden maar het was ook nogal wolkerig: jasje aan dus.
Pakweg een kilometer fietsen, hm, regen, even wachten maar. Toen het alleen nog wat motte, ging ik weg. Boodschappen doen, winkel in, winkel uit - ehm...
In de tijd die het me gekost had om door de winkel te zoeven, was het ineens heel anders geworden buiten. Zwarte kolkende lucht met onweerswolken.
Wat doe je dan? Fietsen en hopen dat je voor de bui thuis bent? Afwachten en hopen dat het buiencomplex niet al te groot is? Want het jaagde werkelijk met een noodvaart voorbij - alleen was het einde nog niet in zicht.
Fietsen dus. Ik zat nog niet op de fiets of het begon: flitsboem flitsboem flitsboem.
Misschien verstandiger om toch even te wachten? Een voorbijganger zag m'n twijfel en riep: 'Joh, je hebt rubber banden, niks aan de hand!'
Heel snel fietsen dus. Maar ja, toen ik 50 meter verder was, barstte de bijbehorende regenbui ook los. En toen had het geen enkele zin meer om terug te gaan naar de winkel, want ik was direct doorweekt. Ik had het knoopje bij m'n hals niet dicht, dus het water gutste gewoon naar binnen. Ik dacht er even over m'n capuchon op te zetten, bewoog m'n arm naar boven en shit, die mouw is vrij wijd - water naar binnen.
Nou ja, 'nat' is beslist niet de juiste term. Ik heb douches gekend waaronder je minder nat werd ;-)
Dus maar gewoon doorgefietst, het maakte toch niks meer uit. Dan wordt het zelfs wel leuk, als je tenminste op weg naar huis bent. Her en der mensen aan het schuilen, auto's die maar even langs de kant van de weg wachten omdat de weg volkomen blank staat en het zicht zeer beperkt is.
Eenmaal thuis schoenen leeggieten, kleren uit en te drogen hangen, en onder de douche weer opwarmen. Want de temperatuur buiten was inmiddels gezakt tot 13 graden, koeler dan het vannacht was.
Inmiddels schijnt de zon weer en zou je niet geloven dat we een tijdje terug bijna wegspoelden.