Vreemde gewaarwording. Ik stond op een - hoe noem je dat? Een kruispunt is het niet echt, het is een plek waar geloof ik drie hoofdwegen, een parallelweg, een busbaan en een tramlijn bij elkaar komen. Iets verderop is een rotonde om een en ander in goede banen te leiden (want daar komen er nog veel meer wegen bij), maar daar, hoek Beneluxlaan-Europalaan, is het relatief nog een beetje overzichtelijk.
Gelukkig zijn er stoplichten. Ik drukte op het knopje, zo'n eng ding met een ring van lichtjes. Ik vergeet altijd of het nou aftelt of juist niet: komen er steeds meer lichtjes bij tot aan het groene licht, of doven er steeds meer lichtjes?

Schuin aan de over-overkant, voorbij wegen, tram en busbaan, stond een jongen bij het fietsstoplicht. Zo'n persoon die almaar blijft drukken op dat knopje, blijkbaar denkend dat er een teller in het ding zit en dat 15 keer drukken leidt tot sneller groen. Of misschien is het een soort bezwering, een ritueel, stress. Of nog iets anders.

Hoe dan ook, we stonden te kijken naar onze respectievelijke fietsstoplichten. Naast mij stond inmiddels een wandelaar, ook met opgeheven gezicht.
De auto's stonden stil, de wachtenden sprongen zo ongeveer in de houding - en 'ons' licht sprong op... oranje!
De wandelaar begon te lopen, ik vroeg me af of we ineens van die exotische lichten hadden die groen-oranje-rood-oranje-groen doen, het oranje licht begon te knipperen, en de wandelaar sprong nog net op tijd weg voor de zee van auto's die optrok toen het autolicht niet meer op rood stond.
Waarna alle lichten uitvielen - na wat rondkijken ontdekten wandelaar en ik schuin aan de overkant een figuurtje in werkkleding, half weggedoken in zo'n kastje.
Onderhoud. Levensgevaarlijk ;-)