Mijn epilepsie heeft weer eens toegeslagen: paar dagen héél voorzichtig eten (alleen zachte dingen zonder al te veel smaak), en weer een paar dagen opboksen tegen vooroordelen (iemand met een spraakgebrek is uiteraard geestelijk gehandicapt).
Het enige dat er nu nog mis is: spierpijn, kapotte tong, moe.
zaterdag, december 01, 2001
woensdag, november 28, 2001
maandag, november 26, 2001
Dwars door mijn wijk loopt een fiets-/wandelpad langs een sloot, huizen, een sportveldje en meer huizen. Dat loopt door tot aan de snelweg onderaan de wijk, en gaat daar onderdoor richting de volgende plaats.
Elke week worden alle lantaarns die niet pal voor een huis staan, gesloopt. Op de donkerste plekken is dus geen verlichting.
Meestal duurde het weken voor de lampen gemaakt werden, nu worden ze keurig regelmatig vervangen (heeft vast iets te maken met het onveiligheidsgevoel door die verkrachter).
Er is een groepje jochies van een jaar of 15 dat steeds weer die lichten sloopt. Lamp stukgooien; kap slopen en lamp verwijderen; hele lamp omtrappen. Mooi multi-etnisch groepje van plàààt proatende jongens, Marokkaanse jongens, overkeurige balletjes en een paar jongens uit de woonwagenkampjes her en der in de wijk.
Zag ik vanavond de balletjes alleen op pad, ze trapten net de laatste lantaarn op het donkerste stuk om en liepen verder. Terwijl ik doorfietste naar huis, hoorde ik weer een lamp omgaan.
Thuis maar eens de politie gebeld. Geen 112-geval, want geen levensgevaar, dus 0900-8844, à 30 cent per minuut. Je moet wat overhebben voor je burgerplicht. Na heel lang wachten (en heus, ik ben een geduldig mens) maar weer opgehangen. Want tegen die tijd waren alle lantaarns wel stuk en zaten de heren waarschijnlijk allang weer bij pa en ma achter de comp/buis/Playstation (ik vooroordelen? Nee toch?).
Uiteindelijk via een lastig te vinden site maar een bericht gestuurd aan de webmaster, met het verzoek of hij/zij het wil doorsturen.
Dat ik het belachelijk vind dat ze onbereikbaar zijn - want de volgende keer bel ik niet meer, ik ben niet helemaal gek.
En zo komt het dat de politie wel weet dat 'de jeugd' hier een aparte hobby heeft, maar nooit iemand op heterdaad betrapt.
Heel raar.
Ik pleit voor lantaarns die bij het omgaan een grote hoeveelheid moeilijk te verwijderen verf en stank rondspuiten.
Elke week worden alle lantaarns die niet pal voor een huis staan, gesloopt. Op de donkerste plekken is dus geen verlichting.
Meestal duurde het weken voor de lampen gemaakt werden, nu worden ze keurig regelmatig vervangen (heeft vast iets te maken met het onveiligheidsgevoel door die verkrachter).
Er is een groepje jochies van een jaar of 15 dat steeds weer die lichten sloopt. Lamp stukgooien; kap slopen en lamp verwijderen; hele lamp omtrappen. Mooi multi-etnisch groepje van plàààt proatende jongens, Marokkaanse jongens, overkeurige balletjes en een paar jongens uit de woonwagenkampjes her en der in de wijk.
Zag ik vanavond de balletjes alleen op pad, ze trapten net de laatste lantaarn op het donkerste stuk om en liepen verder. Terwijl ik doorfietste naar huis, hoorde ik weer een lamp omgaan.
Thuis maar eens de politie gebeld. Geen 112-geval, want geen levensgevaar, dus 0900-8844, à 30 cent per minuut. Je moet wat overhebben voor je burgerplicht. Na heel lang wachten (en heus, ik ben een geduldig mens) maar weer opgehangen. Want tegen die tijd waren alle lantaarns wel stuk en zaten de heren waarschijnlijk allang weer bij pa en ma achter de comp/buis/Playstation (ik vooroordelen? Nee toch?).
Uiteindelijk via een lastig te vinden site maar een bericht gestuurd aan de webmaster, met het verzoek of hij/zij het wil doorsturen.
Dat ik het belachelijk vind dat ze onbereikbaar zijn - want de volgende keer bel ik niet meer, ik ben niet helemaal gek.
En zo komt het dat de politie wel weet dat 'de jeugd' hier een aparte hobby heeft, maar nooit iemand op heterdaad betrapt.
Heel raar.
Ik pleit voor lantaarns die bij het omgaan een grote hoeveelheid moeilijk te verwijderen verf en stank rondspuiten.