Onderzoek naar incidenten Culemborg

CULEMBORG - De politie geeft prioriteit aan incidenten die in de nieuwjaarsnacht plaatsvonden in de wijk Terweijde in Culemborg. In de wijk ging een auto in vlammen op, waarna onrust ontstond tussen groepen jongeren. Later in de nacht reed een automobilist in op enkele mensen. Dat meldde de politie vrijdag.
Na de autobrand kwamen jongeren tegenover elkaar te staan. Agenten werden bekogeld met vuurwerk en stenen.
Het werd pas rustig toen bewoners werd gesommeerd naar binnen te gaan. Desondanks reed een automobilist om vijf uur 's ochtends in op een groepje mensen in een voortuin, met enkele gewonden tot gevolg. De auto belandde tegen de gevel van een huis.
Omstanders mishandelden na het incident twee inzittenden van de auto. De politie hield in totaal drie inzittenden aan op verdenking van poging tot doodslag.
In Terweijde was het vorig jaar al eerder onrustig tussen groepen jongeren die elkaar herhaaldelijk in de haren vlogen. Bemiddeling door de gemeente haalde weinig uit. De politie heeft een al bestaand rechercheteam uitgebreid. Opsporing van verdachten heeft de hoogste prioriteit, aldus de politie.
(Bron)

Vroeger was dat een keurige wijk. Ik ben er opgegroeid, mijn ouders kochten er een huis toen de boel gebouwd werd, in '71. Natuurlijk was het ook toen al een wijk waarvan de ene helft vond dat ze sjieker was dan de andere helft, en de rijtjeshuizen keken neer op de laagbouwflatjes en dergelijke, maar destijds waren het in de eengezinswoningen inderdaad gezinnen met overwegend jonge kinderen, en in de flatjes zaten vooral veel vrijgezellen en hippiestelletjes.
Het winkelcentrumpje was op het Chopinplein: een flat met onderin winkels. Wat mij als kind enorm verbaasde was dat er twee supermarkten waren: de Coöp en de Vivo. Dat was op zich niet zo vreemd, maar het duidde op een scheiding der geesten: mijn moeder kwam alleen in nood bij de Vivo (als de Coöp verbouwde en dus dicht was), onze katholieke buurvrouw kwam alleen in soortgelijke noodgevallen bij de Coöp.
De grootste drama's die ik me uit die tijd herinner zijn de storm van begin jaren zeventig die de kleuterschool (een paar barakken) op het veldje voor het Chopinplein bijna helemaal wegblies, en het angstaanjagende want voor mij onbegrijpelijke gedoe rond de treinkapingen, toen het deel van de wijk voorbij het winkelcentrum zo ongeveer afgegrendeld was door enge mannen - daar woonden Ambonezen, zoals ze toen nog genoemd werden.
Later was ik nog lang panisch als mijn moeder en ik naar Utrecht gingen met de trein en er Molukse mannen met zo'n enorme bos afrohaar instapten. En die stapten altijd wel in, dus treinen was een enge toestand voor dat schichtige kind dat ik was ;-)

Het is alweer wit buiten, zij het deze keer nog een bescheiden laagje. Het sneeuwt wel lekker door, maar dit zijn ook wat kleinere vlokken dan de vorige keer.
Tijger is al bij voorbaat chagrijnig, die herinnert zich dat zwemmen door de sneeuw nog denk ik. En Tom is toch ook meer binnen dan anders ;-)

Nieuwjaarsmenu: wat knackebrod en een potje appelmoes.
Ja, dat is vreemd, maar ik ben nog steeds continu misselijk van de pijn, dus ik moet niet denken aan ander spul. Nou ja, denken wel, maar ik weet inmiddels dat ik het daar vooral even bij moet laten.
Goed nieuws (relatief dan): de zwachtel zakt af. Dus m'n onderbeen is al minder opgezet. Lastige daarvan: de thuiszorg zal niet voor dinsdag komen om opnieuw te zwachtelen, en als het in dit tempo doorgaat, hangt die zwachtel dan op m'n enkel.
(De zwachtel is er niet alleen om dat vocht af te laten voeren, maar ook om steun te geven en complicaties later te voorkomen, vandaar dat een steunkous ook nog lang moet worden gedragen nadat alle verschijnselen op zich verdwenen zijn.)
Als het veel erger wordt, ga ik wel even rondbellen om te vragen wat ik moet doen.

It's a first: wakker worden van het geknal, oh, nieuwjaar.
De katten hielden het een paar minuten uit voor ze zich gezamenlijk onder m'n bed persten. Tijger is er inmiddels onderuit gekomen met een blik die lijkt te zeggen: 'Als ze me maar naar buiten liet, dan pakte ik ze allemaal!'.
Bovenbuurhond die om kwart over acht toen iemand generale repetitie hield met enorm knalwerk helemaal gek werd, is nu stil - of hij is weg of bovenbuurman heeft 'm iets kalmerends gegeven, geen idee.

Maansverduistering, maar ja, de doorsnee maansverduistering is ook aan de gang: bewolking.

Zo dan. Dat linkerbeen dat al een tijd opspeelde, ging steeds meer pijn doen. En maandag besefte ik dat het wel heel erg opgezet was. Bij een verkeerde beweging knapte er een vaatje en ontstond er een enorme bult, die ik redelijk weggemasseerd kreeg en keurig zoals dat hoorde verkleurde en dus opgeruimd werd.
Maar die pijn werd erger. En m'n been hoogleggen hielp niets tegen de pijn en tegen de zwelling.
Huisarts er weer bij gehaald. Mja, toch maar in beweging blijven. En nou nee, dan zou het enorm atypisch zijn, maar toch... Voor de zekerheid even een echo maken van de vaten in dat bovenbeen.
Taxi bellen, op naar de EHBO, en je wilt overal als langverwachte gast onthaald worden maar niet daar.
Lang verhaal kort: trombose in de grootste afvoerende ader in de lies. Been gezwachteld, pillen geslikt, prik gehad, over een paar dagen ter controle naar de trombosedienst terwijl ik braaf pillen blijf slikken en mezelf elke dag een prik geef, over 2 weken controle op de poli, drie keer weeks thuiszorg over de vloer om dat been opnieuw te zwachtelen en vooral proberen in beweging te blijven.
En er maar het beste van hopen. Nou ja, nu we weten wat er aan de hand (aan het been) is, kunnen we er in elk geval iets tegen doen.

Tapenade van paprika, olie, azijn, knof en wat zout. Dat smeer je op brood. En dan probeert Tom je brood te jatten... Wat heeft dat beest toch?

Wat ik me nou afvraag: een toespraak is ook eenrichtingscommunicatie.
Trix ziet zelf nu hoeveel directe reacties het oplevert (en anders kunnen haar kinderen haar dat wel laten zien, ze gaan toch niet naar de Ikea).
Wat denkt ze nu?