Zolang ik niks doe, voel ik me best goed. Zodra ik iets doe, ben ik acuut buiten adem, het lijf is verraderlijk.
En de slappe lach krijgen omdat je een dolle kat vanaf de vloer bovenop de bovenste keukenkastjes ziet springen helpt dan ook niet erg ;-)

Toch raar: als je een luie dag hebt en een tijd in je nest blijft liggen lezen, krijg je na een tijd koppijn. Als je iets mankeert, kun je probleemloos de hele dag blijven liggen, zonder hoofdpijn.

Langzaam maar zeker minder hoesten en meer puf.
Dus ook puf om even buiten te kijken:

Half acht, uitgeslapen wakker, door kunnen slapen (liggend!!) zonder al te veel gerochel, geen koorts meer: vooruitgang!
Braaf alle pillen en pufjes naar binnen gewerkt, tas gepakt, jas aan, op de fiets naar de winkel. Die is een kilometer verderop en ik heb langzaam gefietst. Voor de winkel fiets gestald en een tijdje op adem gekomen, tot het hijgen en trillen wat minder was. Belachelijk dat dat dan ineens zo'n inspanning is.
Sjoksjok door de winkel, appels, brood, kaas, drop, en luxe: een kant-en-klaarmaaltijd en een fles cola.
Terugfietsen, met wind tegen. Eenmaal bij huis beland fiets neergezet en ineengezegen op de deurmat, werkelijk stikkend en kotsend met leeglopende neus en tranende ogen en ongetwijfeld pimpelpaars aangelopen. Toen de zwarte vlekken weggetrokken waren fiets weggezet, naar binnen, spullen in de kast en koelkast gemikt, en zzzzzzzz, drie uur geslapen.
Nou ja, gisteren was ik niet eens halverwege de winkel gekomen denk ik, want toen was ik al op na een rondje door de tuin. Dus ik kom er wel, maar het gaat me natuurlijk veel te langzaam.

Minder koorts, minder hoest dus ook wat minder pijn, nog wel net zo moe en vrijwel net zo benauwd. Zowaar een Wandeling gemaakt, sjokkend door de tuin ;-)
Het speenkruid woekert, het Maarts viooltje ook, beide nog zonder knoppen. Hyacinten staan in knop, narcissen ook, de dotter ook, de eerste paardebloem bloeit. De eerste lading krokussen is aan het verleppen, de tweede lading staat er nog vief bij.
Er komt ook van alles op waarvan ik nog maar moet afwachten of het wel gewenst is, maar ach. Er staat ook veel dat beslist ongewenst is, maar dat ontspringt de dans nog even.
Tien minuten rondslenteren en twee uur slapen. Net een beetje macaroni gemaakt, anders is het vanavond weer zo dat ik geen puf heb het te maken en dus niet eet.
Vanochtend dus geslapen met de slaapkamerdeur open, tot vreugde van de katten. Het zwarte laken staat nu aan de zijkant vol modderige kattenpootjes...

En goh, in het nieuws: werkgevers dumpen zieke werknemers. Dat wisten we nog niet zeg :-(

Ik voel me al wat beter, iets minder benauwd en vooral minder 'diep' hoesten, kan wat langer uit bed, en in bed zit ik nog steeds goed - deur open, het waait door, de slaapkamer warmt nu op omdat het buiten warmer is ;-) Nog even van profiteren zolang als het duurt.
Groot voordeel: zo in bed met die deur open hoor je van alles van buiten, en zo hoorde ik steeds een bepaalde vogel die me erg onwaarschijnlijk voorkwam. Toch even buiten gaan kijken, tot ik 'm ook echt zag: jawel, een zwarte wouw (Milvus migrans), een trekker die je maar zelden ziet. Je hebt ook de rode, die zie je vaker, maar dit was onmiskenbaar de zwarte.

Ik merk de Prednison nu flink, ben moe en wil slapen, maar geen rust in m'n kont en m'n kop. Wil veel dingen doen, maar een boterham smeren en opeten is eigenlijk al veel werk. Dus beetje in bed hangen, radio aan, lezen, dutten, katten aaien, vage plannen maken voor van alles en nog wat. En de tijd maar wat uitzitten.