En dit krijg je als je je barbecueding niet direct opruimt:

Zat ik vanochtend voordat ik wegging nog even door de mail te bladeren, floep... Comp uit, ventilator uit, wekkerradio uit. Leek me wat groter dan een stop, maar toch gecontroleerd: geen stop. Ik hoorde de bovenbuurman ook morren. Het energiebedrijf was al op de hoogte en was al aan de slag (alsof ze al wisten wat er aan de hand was). Buurvrouw kwam ook vragen of er iets mis was. Hoe groot het was weet ik niet, in elk geval de hele straat en omliggende straten, misschien wel de hele wijk want het verdeelcentrum voor hier ligt buiten de wijk zelf. Leuk voor de winkels.
Ik stressen: het spul in de diepvries blijft lang koud, maar het vriesvak van de ijskast, jaha, ik dacht gisteren nog: er zit toch wat ijs in, eens ontdooien. Ik werd dus op m'n wenken bediend :/ Maar ik heb een laminaatvloer, dus dooiwater is dan geen goed idee. Ik heb op goed geluk iets gefabriekt met vuilniszakken, tape, handdoeken etc. - ook met de hoop dat het niet zolang zou duren. Al met al was het een kleine twee uur hoorde ik, en gelukkig geen schade hier.
Niet in dat opzicht tenminste. Want eenmaal weer terug hier schoof ik het raam open... Daar lag iets geels in de tuin. Iets héél erg geels. Geen idee of het beest naar beneden gevallen is en z'n nek heeft gebroken, of dat de katten er meer van weten, ik vrees het laatste...

Je brouwt hamburgers van het gehakt, trekt een blik knakworstjes open en een blikje ananas, en dan gezellig barbeknoeien, met de kat. Tijger vond het ook erg geslaagd, maar wil er nog niet helemaal aan dat het nu echt OP is.

Brief van het UWV. 'Uw WW-uitkering loopt tot 3 september, misschien heeft u daarna recht op een bijstandsuitkering. Wij raden u aan om zo snel mogelijk hiernaar te informeren bij CWI. Neem dan deze brief mee en een geldig identiteitsbewijs."
Nou heb ik genoeg ervaring met instanties om eerst maar eens te bellen. Misschien moet je een afspraak maken.
"Nee hoor, nee, dat kan UWV wel zeggen, maar nee, die brief klopt niet. Wij doen de indicatie voor de sociale dienst. Drie september zegt u? Als u dan eind augustus belt kunt u een afspraak maken."
Dus ik leg uit: de WW-aanvraag startte in januari, ik kwam in maart in de WW en kreeg uiteindelijk eind mei m'n eerste voorschot. Zoiets kan ik me niet nog eens veroorloven, als het zolang duurt sta ik simpelweg op straat. Man, duidelijk narrig: "Wij zijn het UWV niet, wij zijn best snel [best snel... Hm...] en als het langer duurt is de sociale dienst best ruimhartig met voorschotten."

Dus. Ik krijg een brief dat ik met die brief onaangekondigd zsm naar het CWI moet, maar het blijkt dat ik daar pas na afspraak terecht kan, en dat ik die afspraak pas kan maken als mijn uitkering al bijna afgelopen is.
Ze werken lekker samen hè? En hoera dat ik eigenwijs genoeg ben om niet direct naar het CWI te gaan...

Ik ruik dat de regen in de buurt is. Maar een regendansje zit er nu even niet in :/

Van de wc terug naar de huiskamer lopen. Dat lijkt vrij ongevaarlijk. Maar ik viel om, op een rare manier, en probeerde de val te voorkomen door m'n been te verzetten. Dat ging niet helemaal goed, wat er nou precies gebeurde weet ik niet, maar m'n voet klapte dubbel, ik knalde tegen de deurpost aan, precies met de plek die Tijger gister nogal openhaalde.
Ik kan er nog op lopen mits ik erg goed oplet dat ik de voet plat neerzet en niet tegelijkertijd draai, dus niks aan de hand op zich. Maar de boel zwol wel flink op, dus eerst maar eens het icepack uit de vriezer gehaald, en daarna ingezwachteld.
Zit nu in een rare houding met pootje omhoog en het gevoel dat ik een sok aanheb :/ En paracetamol helpt niet erg heb ik ontdekt. Elleboog is blauwig, maar omdat dat geen verband omzit kan ik daar vrolijk smeren met van die arnicagelei, dat werkt meestal goed.
Zal ik nou straks in bed gaan liggen met het icepack? Het wordt een hele warme nacht, dus eigenlijk best een aantrekkelijk idee ;-)

Hete foto's (met het risico dat ik nu een heel andere doelgroep aanspreek).

De woekerplek achterin de tuin, huis van egels en andere ritselbeestjes:

Bij op distel:

De tuinbonen waren lekker. Maar als je de planten gewoon laat staan gaat het er sneu uitzien:



Niet-geoogste tuinboon:

De Japanse wijnbessen doen het uitstekend, dit zijn een paar trosjes maar alle planten zitten er stampvol mee:

Tijger liep naar buiten, maar betwijfelde duidelijk of ze daar wel wilde zijn:

Tomzoekplaatje (en nee, die slang is niet wild):

Carex pendula, hangende zegge. Hij komt nog in het wild voor, in drassige brongebieden en beekoevers in vochtige loofbossen - zeer zeldzaam in Zuid-Limburg, volgens de Flora van Heukels.
Gelukkig kun je ook zaad kopen en is de plant erg makkelijk te kweken. Wel zaak om flink water te blijven geven. Deze staat er verhoudingsgewijs nog erg florissant bij:

Rond het vogelhuisje kwam allerlei graan op tussen het timoteegras. Inmiddels ligt het plat.

Salie, ik weet alleen niet meer welke soort ;-)

Hartgespan:

Warm. Droog. Je camera stilhouden in die hitte is zelfs lastig.

Hommels op de ereprijs:

Ochtendgeluiden. De zanglijster begint, met het heldere, herhalende riedeltje. Later valt de merel in.
Als het licht wordt, hoor ik ook verdachte ploffen. De kersenboogerds zijn niet zo dichtbij, en de wind staat verkeerd, maar het klinkt verdacht naar schieten in een kersenboomgaard. Jeugdsentimentgeluid.
Even later hoor ik een paar kraaien kibbelen in de bomen verderop. Al ruziënd trekken ze van boom naar boom.
Tom rent door de tuin, ik hoor het gras ruisen. In de verte komt een intercity voorbij. De scholekster vliegt zijn rondje: tepieieiet! Tepieieiet!
Buurman start zijn motor. Ik begrijp niet dat die man niet uit elkaar valt - de motor staat een halve straat verderop en ik lig al te trillen. Misschien heeft hij geen vullingen, zodat ze ook niet los kunnen raken. Een goed gehoor kan hij niet meer hebben. Tijger, op schoot, tilt haar koppie op, luistert even, en poetst dan weer luidruchtig verder.
De snelweg is altijd aanwezig op de achtergrond, vanaf vier uur wordt het daar druk. Makkelijk, want je hoeft maar even te luisteren en je hoort of het regent. Sommige mensen worden gek van het geluid, anderen vinden het wel best, want veel ander lawaai lost in het gezoem op.
De eerste bus komt voorbij. En het is echt ochtend als de laatste van de vogels zich laat horen, de Turkse tortel: roekoekoe, roekoekoe. Ook een jeugdsentimentgeluid - er zaten er veel bij het huis van mijn tante, dus als ik daar logeerde hoorde ik ze de hele dag.

Soms zijn uitvaartdiensten heel pijnlijk - los van het verdriet van het afscheid moeten nemen.
De depressieve collega die alles snoof en slikte wat los en vast zat wordt beschreven als een zonnige, opgewekte jongen.
De minnaar hoort wat een fantastische echtgenote de overledene was.
Oom vertelt over het fijne leven van zijn nicht, en verzwijgt haar psychiatrisch verleden en zijn handtastelijke rol daarin.
Vriend pleegt zelfmoord, en iedereen doet of het een natuurlijke dood was.
Dan zit je met kromme tenen te luisteren, jezelf in te houden en bijzonder kwaad te worden.
En soms, soms klopt het gewoon. Dan zit je ondanks je verdriet toch min of meer blij te luisteren naar verhalen waar je de overledene in herkent. Haar kracht, haar bescheidenheid, haar enthousiasme over steeds weer nieuwe hobby's, haar karakter.
Het gemis wordt er niets minder door. Maar dit was een waardig, passend afscheid.

Tom trekt zich terug in de tuin, Tijger vindt het boven de 30 graden duidelijk te heet en komt dan meer binnen:

In de stationsrestauratie van Utrecht:

De gemeentegazonnetjes werden keurig gemaaid, en dan is dit het gevolg:

Aangevreten sering:

Een ruime week geleden, tuin nog groen, en jawel, ook nog dreigende buien die raar licht veroorzaakten:

De katten demonstreren de hele dag de ultieme inertie. Af en toe beweegt er een poot, of gaat er een lodderig oog open, een enkele keer sjokt er iets richting bakken om wat brokjes te knagen. Als je ze een bakje water met een scheut kattenmelk voorzet, drinken ze dat keurig op - maar als de bediening faalt, komen ze er niet om vragen, teveel moeite. Rust, rust, rust.
Tot je de tuinslang aanzet. Wat kunnen ze dan ineens hard de tuin uitrennen ;-)

Flauw hoor. De Buddleja barst van de vlinders. Soorten die ik herken, maar ook vlinders die me geheel onbekend voorkomen. Dus ik op de loer met de camera. En prompt vliegen ze alleen nog maar op de hoogste bloemtrossen :-(

Busstation Utrecht. Er wordt veel gedaan tegen de duivenoverlast. Zitplekken worden dichtgemaakt of voorzien van prikkers die gedachtes oproepen aan saté en barbecue.
Dat werkt heel aardig, je ziet iets minder duiven nu, en veel minder duivenpoep.
Het sterft er nu alleen van de muizen.

De kaas uithollen. Het dopje niet terugdoen op de tandpasta. Op de bank ploffen, schoenen uittrekken en ze daar laten staan. De vaatdoek in een natte prop laten liggen. Van die pakjes vleeswaren met velletjes tussen de plakjes kopen, die velletjes na het eten van een deel van de vleeswaren bovenop de rest van het vlees stapelen en zo weer terugdoen in de ijskast. Neuspeuteren en vooral het bestuderen van de oogst. Alles achter je aan laten slingeren. Uit het melkpak drinken. Overal zout of ketchup op doen voor je geproefd hebt. Zappen zonder te kijken. "Ben je nu nog niet klaar?" Het dekbed inpikken. Vuile kleren op de schone gooien. Alles eten met knoflooksaus. Opladers na gebruik in het stopcontact laten zitten. "Staat dit me?" Natte handdoeken op de vloer laten liggen. Snurken.

Vrijgezel zijn heeft echt voordelen. Waarbij ik in het midden laat welk wangedrag van wie was ;-)