Tis niet te harden buiten. Zelfs niet als ik zo ongeveer in de coniferen ga zitten, waarnaast het opvallend veel koeler is. Zelfs niet in de schaduw van de coniferen en met de windvlaagjes die af en toe langswaaien en met de wolken die steeds aanweziger zijn en de continue sluierbewolking.
Ik ben dus weer binnen. Ondanks de merel die hoopvol zit te fluiten, alsof het elk moment kan gaan regenen.
Ook gezien dat het vogelvoer dat van de winter selectief is opgegeten, geleid heeft tot een prachtig haverveldje. En ontdekt dat niet-maaien (of tenminste: maar een klein stukje maaien) z'n voordelen heeft: prachtig geruis en geritsel elke keer als het even waait. Nog even en ik heb een graanveld, compleet met distels en zonnebloemen. Kijken wat de vogels daarvan vinden.