Pfff. Normaal slaapt een mens 8 uur per dag, ik ben zo'n 8 uur per dag wakker. En ik erger me wild aan de beperkingen die m'n lijf me oplegt. Die afwas, okee, die staat er al heeeel lang, maar die moet echt eens gedaan worden. Maar niet nu. In de tuin moet van alles. Maar niet nu.
Ik kan inmiddels al van bed naar de wc en terug zonder geheel buiten adem te raken, dus dat is vooruitgang. De verhoging blijft en dat staat me niet aan. De hoest is duidelijk minder. Door het bedliggen en -hangen heb ik inmiddels fiks pijn in m'n rug.
Ik slaap en slaap, ik werd vanmiddag wel wakker van de activiteiten voor de voordeur (met tegels gooien, sleuf graven, in de muren boren, trilplaat loslaten - er wordt een glasvezelnetwerk aangelegd), maar het feit dat ik net zo hard weer in slaap viel zegt veel.
De katten genieten nog steeds van het feit dat ze onbeperkt op bed mogen, en vooral dat ze net zo onbeperkt kunnen trappelen in het dekbed. Hoewel Tom duidelijk steeds meer naar buiten trekt: het wordt echt lente ;-)
Nou ja, het komt wel goed, maar ik word er erg ongeduldig van.