Naar de tandarts, voor het vullen/reconstrueren van de gebroken kies. Planning: 1,5 kwartier, en het kon wel zonder verdoving zei de tandarts. Ik meldde voor de zekerheid dat ie de vorige keer bij dezelfde klus aan de andere kant wel verdoofd had. Mumbelmumbel, we zouden wel zien, want boren ging zonder verdoving prima, dus kon het vast wel.
Al met al ben ik er ruim een uur geweest, de collegatandarts is erbij gehaald, ik heb mijn doorgaans erg rustige tandarts enorm horen vloeken en het was niet leuk.
Hij begon met zo'n luchtspuitje in de gebroken kies. AUWWWWWW! Ja, nee, dat gaf niet. Daarna de oude vulling eruit boren. Dat ging een tijdje goed, tot ie wat dieper kwam. Niet te harden. Dus na wat proberen toch maar een verdoving. Kwartiertje wachten, verder boren, nog steeds pijnlijk maar gelukkig niet meer zo erg.
Okee, na een tijdje was de oude vulling weggeboord, en dan is de volgende stap zo'n spanner om je kies, zo'n ringetje dat altijd gemeen in je tandvlees bijt. Klein probleem: dat lukte niet. Tandarts probeerde het met steeds meer kracht, maar nee. Kleinere maat ring, idem. Collegatandarts erbij om ook te kijken, sja, kiezen staan muurvast op elkaar, hoe doen we dat. Uiteindelijk dus het smalste ringetje, twee heren met volle kracht bezig om dat ding tussen die kiezen te rammen, hier en daar een vloek en een kreun, ik had het idee dat ik door de stoel heen geduwd zou worden, maar eindelijk: hij zat! Tandarts zei enigszins nerveus dat het best handig is als die kiezen zo strak staan, dan komen er geen etensresten tussen en dus minder kans op gaatjes. Maar het had dus ook een praktisch nadeel.
Vulling gemetseld, dat ging vlot, en toen moest het ringetje er weer uit - kostte ook veel moeite maar ging gelukkig iets makkelijker dan erin.

Nu zit ik met een prima kies, alles linksonder in m'n gezicht is nog doof - tandarts: voordeel van deze vulling is dat je gelijk weer kunt eten. Ja, haha, m'n tong en m'n wang zitten nu al steeds tussen m'n kiezen :/ Bovendien kan ik m'n mond bijna niet opendoen omdat alles zeer doet van het openhouden en van het geweld dat nodig was.
Ging na de tandarts bij de winkel langs, moest iets vragen, en kreeg weer zo'n blik, zo'n blik die je krijgt als je raar praat (zo'n 'je ziet helemaal niet dat ze achterlijk is, maar je hoort het wel'-blik).
Ik slobber wat yoghurt en veeg m'n mond steeds af omdat ik links kwijl ;-)
Over een dik uur moet de verdoving uitgewerkt zijn. Nu voel ik me nog een halve hamster, alsof alles enorm opgezet is links. Ik kan de kies nauwelijks bekijken omdat m'n kaken dus niet ver van elkaar willen, maar het voelt in elk geval beter dan dat gat en die blote vulling.