Maar weer eens een update.
Mijn weegschaal gaf vanochtend 160,1 aan, uit ervaring weet ik inmiddels dat hij 2,2 kilo meer aangeeft dan de geijkte weegschaal in het ziekenhuis (157,9 zou dat zijn).
Vergeleken met vorig jaar mei ben ik 37 kilo kwijt.
Het gekke is: ik merk het aan alles en iedereen ziet het, behalve ik.
De eerste twee maanden verloor ik 4 cm heupomvang per maand, de laatste maand 2. Ik pas broeken die 4 maten kleiner zijn, blouses die 5 maten kleiner zijn (en eigenlijk al wat erg ruim vallen). Opvallend genoeg kan ik ook schoenen aan die een maat kleiner zijn, wat waarschijnlijk vooral te maken heeft met vocht in m'n voeten dat nu weg is.
Mensen melden opvallend vaak exact hetzelfde: 'Je gezicht ziet er zoveel frisser uit', en dat zal wel als compliment bedoeld zijn ;p Ik merk dat er veel meer ruimte is tussen de randen van mijn gezicht en de brillenpootjes, maar nogmaals: ik _zie_ geen verschil. Ik zie mezelf natuurlijk te vaak, en ik weet dat mensen in hun hoofd dik blijven ook al hebben ze inmiddels een volstrekt normaal figuur.
Ik loop wat makkelijker, hoewel dat na een tijdje echt nog moeite kost, en dat 'tijdje' moet je nog steeds zien als een paar honderd meter. Maar voorheen liep ik naar de bushalte, 100 meter verderop, en moest ik soms halverwege even pauzeren en zodra ik er was, plofte ik op het bankje. Nu betrap ik me erop dat ik blijf staan wachten en alleen ga zitten als ik moe ben.
Eten en drinken gaat makkelijker, ik ben gewend aan eten van een ontbijtbordje met kinderbestek, ik ben gewend aan het ritme. Rundvlees valt nog steeds erg zwaar, kip en vis gaat makkelijker en dat eet ik dus veel vaker. Soms is er een dag dat het allemaal niet vlot gaat, dan merk ik bij het ontbijt al dat de standaardboterham met kaas teveel is. Tijger ontfermt zich dan over een halve plak kaas, de vogels krijgen de halve boterham die over is, en ik schakel een dagje over op beschuit, yoghurt, kwark en 's avonds een klein beetje lichtverteerbaar eten. De volgende dag is er dan niets meer aan de hand.
Een andere rare gewaarwording is dat water, gewoon kraanwater, als lood in m'n maag aankomt. Ik voel het naar beneden zakken, en zodra het in m'n maag is, voel ik me overvol, moet ik heftig boeren en kan er niets meer bij. Ik hoor het van veel mensen met een maagverkleining, en ik gebruik dan ook het standaardtrucje: gooi een klein beetje suikervrije limonadesiroop in het water en het gaat wel. Niemand die weet waarom, maar dan levert drinken geen problemen op. Het water moet niet te koud zijn, anders voel ik m'n maag direct verkrampen.
Laatst heb ik ijs gegeten - dat ging best, als ik het maar in m'n mond liet smelten. Waar ik eerst rustig een grote beker Ben & Jerry's leeglepelde (waarbij het na een tijdje niet eens meer lekker was, maar wel op 'moest'), kocht ik nu een klein bekertje choco-noten-ijs, schepte twee lepels op een bordje, deed er een schep kersen uit de vriezer bij en ik genoot. En ach, roomijs is zuivel, die kersen zijn fruit, noten zijn goed voor me, dus het was best gezond ;-) En na dat bordje zat ik ook echt vol.
Inmiddels doe ik een keer per week aquarobics, in een groepje speciaal voor dikke mensen. Dat gaat me goed af, en het voelde als een overwinning om na 31 jaar weer naar het zwembad te gaan.
Een normaal gewicht zou in mijn geval rond de 80 kilo zijn, maar de kans dat ik dat ooit zal wegen is niet groot. Dan moet ik nog 80 kilo afvallen. Maar alles dat eraf gaat is goed.
Volgens het appje 'Monitor je gewicht', dat keurig een lijntje in tijd en gewicht tekent met gepland gewichtsverlies, plus een veel steiler lijntje met werkelijk verlies :), ben ik in 5,57% van de geplande tijd 23,28% van mijn overgewicht kwijt. Dat is al een vijfde, vanaf mijn gewicht in februari. Volgens de app zou ik mijn streefgewicht bereiken op 23 maart 2018; als ik zo doorga als nu komt de doorgetrokken lijn van de grafiek uit bij 3 juli 2015. Dat is vertekend natuurlijk, omdat je de eerste twee maanden heel hard gewicht verliest en het daarna langzamer gaat, maar toch. Mijn BMI is gezakt van 57,8 vorig jaar naar 47,3 nu. Nog steeds veel te hoog natuurlijk, maar ik ben onderweg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten