Het onweer lijkt eindelijk weggetrokken te zijn. Wie op het weerbericht de sliert buien zag: daar zat ik precies onder. Tegen middernacht leek het over, maar om half één kwam er nog een bui. Het begon met zo'n harde klap dat ik vermoed dat iedereen in de omgeving wakker geworden is, waarna alweer een spectaculaire licht- en geluidsshow volgde, met van die prachtige rollers: KLABAM-ddddddrrrreeeeeuuuuunnnnn.



Vroeger was ik panisch voor onweer. Ik had ooit gehoord dat de bliksem via de grond kon gaan, en ik voelde me alleen veilig op de bank, met mijn benen opgetrokken. Nu vind ik onweer meestal vooral erg mooi, van het groene licht dat er vaak aan vooraf gaat, en die prachtige loodgrijze wolken waarin het soms kolkt, tot aan de bliksem en de ozonlucht.
Eén keer ben ik nog bang geweest, in een tentje op een duin op Texel. We zaten echt middenin het onweer, je voelde je haren overeind komen, werd doof van de donder - en we durfden het niet eens aan om naar het wc-huisje vlakbij te vluchten, want dan moesten we een hoger duin over. Dat leek niet verstandig.