Vannacht is weer een leuke nacht: de maan komt om 2:38 op, en gaat om 2:46 onder...
Vandaag gaat de zon onder om 18:20, morgen om 17:18 :-(
Ik heb het niet zo op die wintertijd. Okee, het weekend is een uur langer, maar vanaf nu is het al donker als ik van mijn werk kom. Daar word ik altijd somber van.
Vroeger werd ik echt winterdepressief, het liefst ging ik na de herfststormen mijn bed in om er uit te komen als het lente werd. Eventueel hadden ze me wel wakker mogen mogen maken als het sneeuwde (voelt altijd als een cadeautje, omdat het niet na te maken is en vanwege de onvoorspelbaarheid) of bij flinke vorst (omdat het dan meestal zonnig is).
Sinds een paar jaar lukt het me om te zien dat ook in de winter al veel naar de lente wijst: knoppen die zwellen, de dag die vanaf kerst alweer langer wordt, winterbloeiers. En naarmate ik ouder word (jaja, ik ben al wel 34...) gaat de tijd sneller en is de winter sneller om. Helaas geldt dat ook voor de andere seizoenen, maar in de winter geeft het me wat houvast.