Je prutst wat aan je tweede compje, en ontdekt dat die monitorkabel wel héél heet is. Dat hoort niet. Zolang een andere monitor aangekoppeld en jezelf voorhouden dat die grote iconen maar voor even zijn. Weken met de kabel in je tas lopen, maar steeds voorbij compwinkels komen als ze dicht zijn ivm maandag, verbouwing, euro.
En dan ineens komt de dag dat je zomaar ineens in een winkel staat waar ze kabels hebben.
Uiteraard heb je net gisteren de kabel uit je tas gegooid, maar je weet nog wel wat het er voor een was: een mannetje-mannetje-kabel.
De verkoper scharrelt in wat laden, en tovert een kabel tevoorschijn.
Thuis hang je de oude monitor met nieuwe kabel aan de comp. Blij, want nu heb je weer je oude vertrouwde scherm terug.
Tot je iets ruikt. Iets plastic-achtigs. En na uitdoen van alle apparaten, en afkoelen en losschroeven, blijkt deze kabel toch net weer iets anders dan de originele.
Zucht. Even niet meer de moed om de reservemonitor met zijn eigen kabeltje weer aan te koppelen om te kijken of er meer beschadigd is dan alleen de nieuwe kabel...