We zouden de krentenboom ingraven en starten met het bollen planten. Vanmiddag wilde ik for sentimental reasons naar (een stukje van) Benji kijken - dat was de eerste film die ik ooit in de bioscoop zag, op de verjaardag van een vriendinnetje. En we zouden vanavond zelfmaakpizza eten: lekker met net die dingen erop waar we zin in hadden, en altijd een stuk over om de volgende ochtend mee te ontbijten. (Je hebt mij nooit horen beweren dat we erg normaal zijn...)
Maar ja: vannacht slecht geslapen, met slechte voortekenen, en dus de dag doorgebracht in bed, buiten westen van de medicijnen. Niet gegeten, want een beetje misselijk. Misschien toch maar weer eens naar de neuroloog, want ik slik dezelfde hoeveelheid medicijnen als anders, ik weeg minder, maar ik heb (veel) meer aanvallen. Ik werk weer onregelmatig, maar dat doe ik al sinds maart, en die verandering in aanvalsfrequentie is van recenter datum. Dus het zou kunnen dat ik net op het randje van de 'therapeutische dosis' zit, en dat ik toch iets hoger zou moeten zitten. Niet fijn.
Inmiddels is het hoofd weer opgeklaard, af en toe gebeurt er nog wel iets, maar dat is net als zo'n neuskriebel tot een nies staat: het is niet hetzelfde. Ik maakte ooit een schaal van 1 tot 5, waarbij 5 staat voor een volledige aanval (een tonisch-clonische aanval, zoals het officieel heet: de klassieke epileptische stuiptrekkingen), 4 voor wel 'wegraken' maar niet gaan stuiptrekken, en zo verder, tot 1: af en toe een 'vlaag', net lang genoeg om me te realiseren dat het een vlaag is. Wat ik nu (nog) heb, valt in klasse 1. Vanmiddag was het nog 4, dus er zit vooruitgang in ;-)