Naar aanleiding van onderstaande bericht ging ik rekenen. Twintig jaar geleden? Nee joh!
En hoe gaat het dan: je denkt aan iets terug. Denkt bijvoorbeeld: da's niet zo lang geleden, toen was ik 18. Dat is 35 min 18 is... ZEVENTIEN jaar!!
Vroeger blijft je bij als gisteren, maar blijkt stiekempjes steeds meer vroeger te worden.
Hoe lang woon ik al in deze wijk? 12 jaar.
Wanneer was dat auto-ongeluk? Uhm... 17 jaar terug.
Wanneer ging ik naar de brugklas? 23 jaar geleden.
Wanneer haalde ik mijn zwemdiploma? 29 jaar geleden.
Wanneer leerde ik fietsen, op dat oranje fietsje? 30 jaar geleden!
Okee, ik wéét dat die dingen al een tijdje terug zijn. Maar 30 jaar? Dat voelt als veel langer dan het 'tijdje terug' voelt.
En erger nog: ik heb me ook al betrapt op een ander teken van 'ouder worden': als iemand vraagt hoe oud je bent, het antwoord niet weten, maar moeten uitrekenen.
Ik had het al eens over dat fenomeen waarbij je niet meer zo precies weet welk jaar het is (volgend jaar is 2002, eh, _drie_). Af en toe is het eng. Maar ja, ook dat gevoel van 'tisal20jaarterug' zal wel wennen. Hoop ik.