Kweeniet hoor.
Vanochtend een sollicitatiegesprek voor een baan die me heel leuk lijkt.
Dus vannacht kon ik niet slapen, kreeg ook steeds meer keelpijn aan één kant.
Na opstaan braaf twee boterhammetjes gegeten, en verschrikkelijk staan overgeven, Tijger kwam er mauwend bijstaan met grote ogen.
Beetje laat naar het station daardoor, maar de trein was toch vertraagd. Iemand had een tas met boeken laten staan en dat zorgde voor oponthoud.

Uiteindelijk ruim op tijd bij het kantorenpand in Amsterdam, en op de juiste verdieping lopen dwalen op zoek naar het goeie kantoor (dat staat niet heel erg duidelijk aangegeven, en het ziet er daar uit als in zo'n droom waarin je ergens moet zijn maar het _niet_ kunt vinden, linksaf, rechtsaf, bochtje om, nog eens rechtsaf, was ik hier niet al eerder?).

Gevonden, kamer met een zijkamertje. Het was een beetje raar gesprek, eigenlijk verwachtte ik elk moment een soort Candid Camera-team. Ik kreeg de indruk dat de functie waar ik op solliciteerde misschien niet bestond - hij kon me er niet veel meer over vertellen dan in de advertentie stond (okee, die was vrij uitgebreid), maar hij was er zelf nog nooit geweest en kon me niet vertellen hoeveel mensen er werkten en zo.
Volgende week maakt ie zelf de selectie van wie hij voordraagt aan het bedrijf, en het bedrijf bepaalt wie ze uitnodigen voor het echte gesprek, 'dus als je niks hoort zit je er niet bij'. Wel gezegd dat ik het op prijs stel om sowieso wat te horen, ook bij niet-selectie, maar daar keek ie een beetje raar bij.

Terug naar Utrecht, alle treinen vertraagd behalve het stoppertje, dus redelijk op tijd terug.
M'n bed ingerold, even geslapen, griepprik gehaald en sjongejonge - dat heb ik nooit meegemaakt. Ik zakte op de praktijk al bijna door m'n hoeven, en ben na effe bijkomen zwabberend naar huis gefietst.
Zolang ik zit gaat het wel, als ik loop ga ik duizelen. Vriendje heeft het eten opgehaald om thuis op te eten en ik ga straks eens wat geroosterd brood proberen.
Dus ik wissel comp en bank nu af, en morgen zal het wel beter gaan.
Maar het was echt zo'n dag waar ik zelf niet helemaal bij leek te zijn.