Vreemd weer: jagende wolken afgewisseld met zon, dus elke keer als je je neus buiten de deur steekt eerst inschatten hoe lang het gaat duren tot de volgende bui. Snel fietsen, net op tijd bij de winkel om droog te blijven. Oploop bij de deur omdat niemand naar buiten wilde in die stortregen. En vijf minuten later scheen de zon weer.
De katten weten niet goed of ze binnen of buiten willen zijn. Tom wilde binnen zijn, tot ik het raam dichtdeed omdat ik wegging: toen moest en zou ie toch naar buiten. Zo'n beest weet natuurlijk niet hoe lang je wegblijft, hij begrijpt na al die jaren nog steeds niet dat ik 'm naar buiten bonjour als ik lang weg ben, dus paniek als dat raam dichtgaat. Want dan kan ie niet meer naar buiten, niet de raamopening zitten, of, totale horror: misschien heb ik Snode Plannen. Plannen waarbij dat vervelende kooitje betrokken is, en een fietstochtje richting die vrouw die aan 'm voelt en in 'm prikt. Dan maar liever naar buiten, en wel zo snel mogelijk ;-)
Toen ik terugkwam met vis, kwamen ze gek genoeg weer heel snel binnen. Zoals altijd: Tijger voor de vis, Tom voor de saus.