Vanmiddag dus elzentakken uit het park gehaald. Elke tak van een andere boom, en vooral van bomen die al veel takken hebben of een tak over het pad laten hangen (wordt anders volgend jaar gesnoeid). Netjes schuin gezaagd zodat de wond sneller droogt.
Heel veel vogels gehoord en gezien. Opvallend: waar die gewoon blijven zitten als je daar rondscharrelt, gaan ze er ineens pijlsnel vandoor als je met een bos takken van twee meter lang rondloopt ;-)
Thuisgekomen met de takken, zolang even in een emmer geparkeerd, geleund tegen de coniferen en de biobak.
Vriendje ging telefonisch aanwijzingen geven hoe de sleuf voor het planten te graven. Hij had ineens bedacht dat ik dat toch best zelf kon doen. Jammer. Uiteindelijk besloten ze eerst maar eens in de emmer te laten, kijken of ze wortelen.
Daarna alles wat over het pad langs mijn tuin groeide afgezaagd. Met een klein figuurzaagje wat ook al succesvol was bij het takken zagen (dikste tak was ongeveer twee vingerbreedtes dik). Komt er een vrouw langs die zegt dat dat hoog tijd werd, en dat dat zaagje wel erg klein is. Sja - maar om nou direct met een kapzaag takken van een halve centimeter dik van een struik af te zagen? Dat leek me wat overdreven. Bovendien is het geen vormsnoeien, maar meer ontwoekeren.
Gelijk wat dode stukken uit de brem gehaald, mezelf voorhoudend dat die heus wel, echt wel, ooit, een vorm krijgt waardoor ie minder lelijk wordt. Proberen te vergeten dat dat ik eigenlijk nog nooit een mooie brem heb gezien. De aucuba's botweg afgezaagd bij het pad. Ook geen favoriet van me, maar ja, als ik die eruit haal, heb ik helemaal geen scheiding tuin en pad meer, en een staat er net zo dat mensen eerder daarnaar kijken dan recht mijn huiskamer in.
Leuk: de dotter heeft plots een overvloed aan knoppen gemaakt, de lelietjes-van-dalen die ik min of meer had opgegeven blijken toch nog springlevend, de sering die ik in de herfst fors had ingesnoeid, 'dan maar een jaar geen bloemen', zit barstensvol knoppen, de geadopteerde geraniums lopen uit...
Straks gras inzaaien op de kale plekken, brandnetels uitgraven, de elzentakken na het wortelen een stukje van het pad af planten en fantaseren over een elzenhaag waar vogels in zitten, een buddleia neerzetten en hopen op veel vlinders, kamperfoelie planten en hopen dat die de cotoneaster snel om zeep helpt, kruiden en grassen zaaien...
En dan te bedenken dat iedereen die hier komt zegt: 'zo, daar heb je mazzel mee gehad, zo'n tuin in de stad'. Het schijnt erger te zijn geweest, ooit was het 90 vierkante meter brandnetel. Dat krijg je als je een paar struiken aan de randen zet en verder de tuin alleen gebruikt als hondenuitlaatplaats. Een derde is niet te spitten want daar liggen bergen bouwpuin pal onder de oppervlakte.
Het wordt wel wat, waarschijnlijk tegen de tijd dat ik weer eens ga verhuizen of zo.