Charlotte wilde weten wat een daas is. Een daas is een steekvlieg (overigens iets anders dan een horzel - die legt eitjes in je vlees, een daas zuigt alleen bloed).



Ik ken de goudoogdaas (met prachtige grote ogen), de runderdaas, de regendaas van dichterbij dan ik zou willen. Waar vriendje een prik voelt en een muggenbultachtige plek krijgt, kreeg ik tot vorig jaar na een niet-gevoelde steek bulten ter grootte van een schoteltje, centimeters dik. Dat was niet het ergste: ze JEUKTEN. Heel erg. Als je dan een bult hebt op je linkerarm en je linkerschouder, je rechterzij, allebei je benen en je rug, is er geen manier te bedenken om te gaan liggen of kleren aan te hebben zonder dat je die bult er het liefst uit wilt hakken omdat het jeukt. En zodra je krabt, verandert de jeuk in branderigheid. Je vindt dazen vooral op plekken waar ook vee is of was, en je herkent ze aan plakkerig gedrag: ze zoemen om je heen, vliegen je achterna, weten op de een of andere manier het zoemen uit te zetten voor de landing, zodat je niet weet waar ze zitten en je als een soort flagellant jezelf loopt te slaan, wild heen en weer springend.
Ik houd hoop: vorig jaar werd ik weer vaak gestoken, en kreeg ik net zulke bulten als mijn vriend. Misschien ben ik minder allergisch. Maar dit jaar gaan we weer naar Terschelling, waar zelfs een gebiedje de Dazenplak heet, oftewel de Dazenplek, en terecht helaas. Daar ben ik de vorige keer binnen minuten vertrokken.
Pas dus op voor vliegachtige beesten die luid zoemend om je heen hangen en zich niet weg laten jagen. Vooral als ze opvallend grote groene ogen hebben of opvallend geblokte vleugels (als een dambord in geel-bruin).