Plots moet ik weer denken aan die sinterklaas. Toen ik al wel wist dat ie niet bestond, maar nog niet uitgevogeld had wie er dan zo hard op de deur bonkte. De buren waren het niet, dat wist ik. Ik hield alles scherp in de gaten, het tijdstip naderde. In de huiskamer een paar mensen, in gespannen anticipatie. Totdat mijn zus met een of ander vaag smoesje wegliep. Dat klopte niet. Op dat moment was het geen excuus - we zaten allemaal nagelbijtend af te wachten. Dus...
Ik sloop mijn zus achterna. Mijn ouders hadden niets door. Zus ging de keukendeur uit, en ik draaide die achter haar snel op slot. Ik ging terug naar de huiskamer, en hé! Daar werd op de deur gebonkt! Voor de huisdeur stond de vertrouwde wasmand met cadeautjes. We droegen 'm de huiskamer binnen. Het duurde even voor mijn ouders begrepen dat het bonken op de deur en de ramen niets meer met het 'bezorgen' van de pakjes van doen had.