Ik merkte al dat bovenbuurvrouw de lente in haar hoofd heeft: er wordt flink geschoven met meubels, langer gestofzuigd dan ooit en ik hoor allerlei kloppende, schuivende en vegende geluiden.
Even later wordt er op de voordeur geklopt (bel is stuk). Staat schuinbovenbuurman voor de deur: hij was zijn ramen aan het wassen en zijn spons en zeem zijn in m'n tuin gevallen.
Samen de spullen uit de tuin gevist, en nu pas besef ik dat ik m'n kans gemist heb - ik had altijd even kunnen vragen of ie, nou ie er toch was... ;-)
Maar ja, de vorige keer dat ik mijn ramen poetste, ging het daarna flink regenen, met als gevolg het halve raam vol zanderige vlekken, en daar doorheen de pootafdrukken van 'nu wil ik echt naar binnen'-Tom.
Blik in de straat: ja, de lenteschoonmaakkriebels slaan wel massaal toe. Ik beken dat ik ze ook had, ik wilde: ramen wassen, stofzuigen (en dan ook overal onder en achter en zo, normaal stofzuig ik erg op het oog vrees ik), tafels eens leegruimen (staan altijd vol, en na het leegruimen zullen ze weer vol staan maar dan met zaaigoed) - dingen die voor mij doen toch wel opvallend zijn. Alleen kwam de epilepsie er tussendoor, en zolang die 'vlagen, de subklinische stuipen, niet helemaal over zijn, ga ik niet aan de slag. Dus maar hopen op weer een paar zonnige dagen binnenkort :-)