Gek is dat. Blue Monday, van New Order, kwam in '83 uit. Toen zat ik zo'n beetje op het hoogtepunt van m'n muziekverslaving, ik had aan alle muziekquizzen kunnen meedoen, ik wist alles.
En toen kwam dit nummer uit, wat een verschrikking! Die muziek, die dreun, gruwelijk! Maar de halve wereld had duidelijk zitten wachten op deze dansplaat, want het werd een grote hit. Ik kwam wat de tekst betreft niet verder dan "How does it feel to treat me like you do" en dan was de radio meestal al uit.
Dus sja, waar het nou over ging, geen idee.
En dan hoor je Mathilde Santing zingen. Een song die bekend klinkt, maar wat is het ook alweer? Pas na de afkondiging weet je het. New Order had destijds zelf ook een 'niet-stamp-versie', maar die kon ik ook niet aanhoren.
Mathilde Santings stem zoog me werkelijk in dat nummer, en ineens hoorde ik waar het over ging. Ik denk niet dat veel mensen dat toen beseften - het was een vrolijk nummer toen.

How does it feel
To treat me like you do
When you've laid your hands upon me
And told me who you are

I thought I was mistaken
I thought I heard your words
Tell me how do I feel
Tell me now how do I feel

Those who came before me
Lived through their vocations
From the past until completion
They will turn away no more

And I still find it so hard
To say what I need to say
But I'm quite sure that you'll tell me
Just how I should feel today

I see a ship in the harbor
I can and shall obey
But if it wasn't for your misfortunes
I'd be a heavenly person today

And I thought I was mistaken
And I thought I heard you speak
Tell me how do I feel
Tell me now how should I feel

Now I stand here waiting

I thought I told you to leave me
While I walked down to the beach
Tell me how does it feel
When your heart grows cold
(grows cold, grows cold, grows cold)