zondag, juli 02, 2006

Stel, je bent een kat. En je houdt erg van vis, zoals dat katten betaamt. Je personeel (die zichzelf 'baas' noemt, maar dat is gewoon omdat mensen te dom zijn om het te begrijpen) neemt weleens vis mee, maar eet daar dan zelf het meeste van op.
Dus als je ergens een stuk haring scoort, besluit je edelmoedig te zijn en het mee naar huis te nemen. Je eet het grootste stuk op, maar tegen de tijd dat je bijna alles op hebt smaakt ie toch een beetje... anders. Nou ja, geeft niet, je personeel mag ook een stukje. Wie de vis vangt mag het grootste stuk, da's alleen maar eerlijk. Dus je laat de staart met daaraan nog een stuk vlees liggen, bij de voerbakken - daar voert je personeel jou meestal ook, dus voer jij je personeel ook daar. Weer alleen maar logisch.
Intussen is dat personeel wanhopig op zoek naar de bron van dat ehm... Hoe zullen we het noemen... Aroma. Er moet wel ergens iets liggen, maar waar?
Na een tijdje is de stank niet meer te harden en verraadt de bron zichzelf: half weggeschoven onder en in een krant ligt iets min of meer vloeibaars, dat alleen nog te herkennen is aan de staart die nog redelijk onbedorven is.
Resten en krant zijn verwijderd. Blijft de vraag: hoe krijg ik die lucht weg?

Geen opmerkingen: