Vanochtend vroeg wakker, met Tijger waakzaam op het voeteneind. Jawel: een stuip. Dan sta je even later tollend te proberen overeind te blijven en zeg je de openingszinnetjes van je werk op: ben je nog verstaanbaar? Meestal ben ik dat niet na een stuip, maar deze keer wel, gelukkig. De l en de r zijn wat 'dikker' dan gewoonlijk, maar nog goed te horen. Doorgaans is m'n tong ook gerafeld aan de rechterkant, nu is ie "alleen maar" donkerpaars, ziet er heel eng uit.
Wassen, bed verschonen, terug naar bed, wekker gezet, en dat met m'n duffe kop niet goed gedaan. Ik werd tien minuten voor ik weg moest wakker, dus snel aankleden en zoefff.
Na thuiskomst direct weer even gaan slapen, en daarna een hoop vla geslobberd.
Maandag weer aan het werk.