Eigenlijk zou ik nu naar bed willen. Douchen, afdrogen, tanden poetsen, medicijnen naar binnen werken, wekker zetten, in bed nog even lezen, omdraaien, zweeffff.
Maar het is mooi weer, nu de zon grotendeels uit de tuin is moet het uit te houden zijn, en ik vind dat ik daarvan moet profiteren. Ik ben er alleen te moe voor. Gisteren lag ik ook erg vroeg in bed, buiten was het nog licht en ik hoorde een buurvrouw steeds lachen - af en toe uit echte lol, af en toe met zo'n 'ik lach er heel hard om, want ik wil laten merken dat ik je poging tot een grapje waardeer, hoewel die poging volledig mislukt is'-lach. Kinderen spelen op het grasveld schuin achter m'n huis, honden blaffen, vogels zingen. Het is een fout woord, maar het enige dat ik me op komt: in bed liggen uit vrije wil terwijl de rest van de wereld gewoon door gaat met het dagelijks leven voelt knus.
Ander probleem: als ik de tuin inga, word ik er nogal mee geconfronteerd dat het gras allang gemaaid had moeten worden. Dat valt nog wel goed te praten met 'tis veel te warm om te maaien, zowel voor het gras als voor mij', maar erg rustig zit je dan niet.
Laatste maar: als ik nu ga slapen zou het zomaar kunnen dat ik om één uur wakker word en pas weer kan slapen tegen de tijd dat ik er uit moet.
Vriendje stelt bij hak-op-de-tak-geblaat altijd vast dat ik erg moe ben, mij valt op dat ik bij moeheid nog meer beren op de weg zie dan anders.
Hoe dan ook: na morgen heb ik twee dagen vrij - weliswaar om te leren, maar toch.
Intussen heb ik twee verjaardagen en twee feestjes afgezegd, loop ik slechts 500 mails achter, heb ik nog een correctieklus liggen en verslonst het huis.