Toch merkwaardig dat je in je hoofd een soort beeld hebt hoe iemand er uitziet. Ik ken het verschijnsel van mailinglijsten waar ook IRL's gedaan worden: In Real Life - doorgaans een afspraak in een kroeg of een restaurant, op een terras of op het strand, zoiets. Ben vaak zelf gaan IRL-en, maar heb ook veel foto's gezien van meetings waar ik niet bij was. En dan blijkt het, zo'n mental picture. Want A, die blijkt rood haar te hebben! B heeft een bril! C is veel steviger dan je verwachtte! D is qua lijf een muisje! Hoe je nu uit mails een beeld maakt dat A blijkbaar geen rood haar zou hebben, of waarom je dacht dat B geen bril had, ik weet het niet. Vaak weet ik niet eens zo precies wat ik dan wel voor beeld had, alleen dat het niet die mollige blonde vrouw was, of die tengere brunette, of zo'n gespierde boom van een kerel, of... Nou ja, u snapt het wel denk ik. Of misschien kent u het van radiostemmen, waarvan u plotseling een foto ziet: het klòpt niet.
Mailkennissen hebben mij bij ontmoetingen of aanschouwen van foto's vrolijk meegedeeld dat ze zeker dachten te weten dat ik slank was (wat meestal tot een gegeneerd: 'zo bedoel ik het niet hoor!' leidt - ik kan er altijd wel om lachen), of dat ik heel klein was, of blond, of dat ik krullen zou hebben.
Ik heb vrij steil bruin haar, brilletje, ben lang en breed. Maar u mag best denken dat ik een blonde, kleine, tengere krullenbol ben als u dat liever denkt.
Mensen kunnen ook heel anders over komen op papier of beeldscherm dan in het echt. Degenen die de langste mails schrijven, blijken stille observators; mensen die zich op een maillijst op de achtergrond houden, voeren ineens het hoogste woord. Mensen die hun onzekere kant laten zien in hun mails, blijken van die types waar je altijd stiekem naar keek, een beetje afgunstig omdat jij ook wel zo'n presence zou willen hebben die er bijvoorbeeld voor zorgt dat obers jou zien zonder dat je ze eerst moet pootjehaken.