De bladen zijn opvallend eensgezind:
over en uit; een weifelende en bedwelmde bewindsvoerder [sic]; geen visie, geen daadkracht, geen leiderschap; een robot; emotieloos; krampachtig; een stuk zeep [volgens Manon Uphoff]; te voorzichtig; niet bevlogen; de meest wezenloze premier die Nederland ooit had; Balkenende hangt.
HP/De Tijd verbeeldt het mooi door een foto van Balkenende op elke pagina wat lager te plaatsen, zodat aan het eind van het artikel alleen het gezicht vanaf de neus te zien is - een ondergaande man.
Wat zal die man gefrustreerd zijn - hij bedoelde het ongetwijfeld goed, maar de vraag is of ie geschikt is voor deze baan. Laat staan voor deze baan in deze tijden, zonder enige ervaring.
Revu schrijft: Van een zondagskind veranderde hij al snel in een telg van vrijdag de 13e. We sommen op: de leugen en het aftreden van staatssecretaris Philomena Bijlhout, de mallotige ministers Eduard Bomhoff en Herman Heinsbroek, de dood van de populaire prins Claus, de val van het kabinet, nieuwe verkiezingen, de toestand rondom Margarita en het Koninklijk Huis, de berechting van Volkert, een formatie die niet loopt en als kers op de taart: een oorlog. Dit alles geserveerd op een bedje van economische malaise.

Als ik Balkenende was, zei ik: De groeten jongens, ik ga een jaartje trekken door Zuid-Amerika. Of zo.