Niets dat een groep mensen zo doet samensmelten als het hebben van een gezamenlijke vijand.
Niets dat mensen zo impopulair maakt als de overtuiging Bijzonder Populair te zijn.
Niets dat je zo voor lul doet staan als proberen een probleem op te lossen dat een ander al opgelost heeft, en dan ook nog op een toon alsof die ander achterlijk is, en met een tekst waaruit blijkt dat je echt niet weet waar je het over hebt.
Niets zo dom om - als je je zin niet krijgt - weg te lopen met de mededeling dat je ziek bent - en dat je om half vijf wel weer terugkomt om de deur dicht te doen.
Niets dat mensen zo doet gnuiven als om half vijf inderdaad komen opdagen omdat jij nou net toevallig een sleutel hebt.

Maar in de tijd dat ie weg was, en nadat het stof was gaan liggen, de stoom afgeblazen en de woede verwerkt, was het reuze gezellig, zonder hem.