Het is hier in de schaduw aanmerkelijk warmer dan binnen (waar het 20 graden is).
In het kader van 'laat ik nou toch es wat doen' een deel van het terras ontwoekerd - tenminste, de plant waarvan ik de naam even kwijt ben - hennepoot dacht ik, maar op die naam kan ik alleen een gras vinden, dit lijkt meer een ganzevoetachtige. Hij groeit braaf in de voegen en vormt dan flinke pollen vanuit een kleine wortelpunt. Vrij makkelijk te 'snoeien' dus: je graait in de plant, draait, rukt, en hoppa, alleen de wortel staat er nog. Dat schiet uiteindelijk niet zo gek veel op, maar voorlopig zijn er dan weer 4 tegels te zien.

De hommels (witkontjes, waarschijnlijk veldhommels) zoeven weer heen en weer tussen tuin en spouw, zweefvliegen hangen in de zon voor de bloemen van het robertskruid, vogels zingen en vliegen rond, Tijger ligt onder de conifeer te dutten (in de schaduw, die moet duidelijk ook nog wennen aan dit weer), Tom verschuilt zich onder de struiken.
De rook van de barbecue van de buren verderop dwarrelt precies de goede kant op: omhoog en een beetje in de richting van hun eigen huis, duis daar heeft verder niemand last van.

Ik trek verder aan het onkruid, als je toch bezig bent, dan ook maar even verder gaan, toch? En dan zie ik iets, een bezem of de kop ervan die ondergewoekerd is? Hij ziet er wel raar uit. Nog een mat groen wegtrekken, de bezem vindt dat _niet_ leuk en rolt zich met een knorretje op. Bezem blijkt een egel die daar lekker lag te slapen. Ik heb er maar weer een matje groen opgelegd, in de wetenschap dat er genoeg plekken zijn waar z/hij zich weer kan ingraven in de planten.

Ik heb wel vaker egels gevonden zo letterlijk om de hoek van de deur - lekker rustig, beschut, heerlijke hapjes als slakken alom. Maar elke keer verrast het me weer ;-)