Tom is hopeloos. Vandaag scheen de zon, het was op het warmste moment niet eens -2, Tijger drentelde vrolijk steeds even buiten, Tom bleef op bed liggen.
Nu is het -9, het raam zit weer dichtgevroren (condens droop naar beneden en de gleuf waarin het raam moet glijden zit vol met ijs), en meneer wil naar buiten.
Als ik het raam al open zou krijgen, zou ie zich bedenken, maar dat is het probleem niet: hij mauwt hartverscheurend en dat geeft mij het gevoel dat hij denkt dat ik 'm uit gemenigheid niet buiten laat.