Geen eigen bijdrage logopedist en diëtist

DEN HAAG - Patiënten hoeven geen eigen bijdrage te betalen voor bezoeken aan de logopedist, de ergotherapeut, de dieetadviseur en de psychiater. De Tweede Kamer zette donderdag een streep door het voornemen van minister Ab Klink (Volksgezondheid) om patiënten extra te laten betalen voor deze zorg.
De eigen bijdragen maken deel uit van een pakket maatregelen van Klink om de kosten van de gezondheidszorg in de hand te houden. De bijdrage van een tientje voor logopedie, ergotherapie en dieetadviezen zou 60 miljoen euro opbrengen.
Door de eigen bijdragen blijven mensen met een smalle beurs eerder weg bij deze vormen van zorg, vreest de Kamer. Het gat dat in de begroting valt door het schrappen van de extra bijdragen, kan worden gevuld door te zorgen dat patiënten minder snel kiezen voor dure geneesmiddelen.
Patiënten krijgen voor vergelijkbare geneesmiddelen zoals cholesterolverlagers alleen de prijs van de goedkoopste variant vergoed. Alleen patiënten die de duurdere medicijnen echt nodig hebben, kunnen deze volledig declareren.
De Kamer tornt verder niet aan het schrappen uit het basispakket van de pil voor vrouwen ouder dan 21 jaar, rollators, looprekjes en krukken en mondzorg voor 18- tot 21-jarigen. Voorstellen om dit te behouden, haalden geen meerderheid.
(Bron)

Als je Parkinson of epilepsie of reuma hebt, mag je bijbetalen.
Ik heb epilepsie, en de vorige keer dat het 'loco-preparatenbeleid' werd ingevoerd, kreeg ik in plaats van mijn gebruikelijke anti-epileptica een locopreparaat. Een generiek medicijn met exact dezelfde stofjes, maar dan merkloos.
Ik kreeg vrijwel direct ernstig last van mijn maag, en we konden niet anders dan concluderen dat de maagsapbestendige coating die om de pillen zat, bij het locopreparaat toch net iets anders was. Dus: of terug naar de duurdere merkmedicijnen, of het goedkopere generieke medicijn blijven slikken plus een maagbeschermer.
Sindsdien krijg ik dus het merkmedicijn.
Het is me onduidelijk hoe het precies zit met dat bijbetalen en waarom het alleen voor deze aandoeningen lijkt te gelden. Ook zou het 'maar' één jaar zijn en daarna zou het 'anders' geregeld moeten zijn, dan worden de kosten via een ander potje verrekend.
Overigens blijkt uit onderzoek dat verandering van medicijn vrijwel altijd leidt tot (meer) aanvallen. Als ik naar mezelf kijk: al jaren geen aanvallen meer overdag, ik zou - als ik een rijbewijs had - auto mogen rijden. Stel dat ik van medicijn zou moeten veranderen en weer eens overdag een aanval krijg, mag ik weer jaren geen auto besturen. Zulke consequenties kunnen ingrijpend zijn en prijzig.
(En denk even aan de kosten die soms gemaakt worden als je overdag ergens een aanval krijgt - vaak wordt er dan toch een ambulance gebeld en dergelijke.)