Aanvulling op het Duitslandverhaal: de trein naderde Düsseldorf. Pal aan het spoor stond een grote flat, minstens zes verdiepingen, en langzaam (we waren duf) drong door dat er nummers op de ramen stonden - overal in dezelfde stijl. Ik dacht: 'Goh, wat heeft dat nou voor zin, om je huisnummer zo groot op je raam te hebben?' toen ik ineens zag dat bij diverse 'huizen' ook mensen te zien waren. Vrouwen. Vrouwen met erg weinig kleding aan. Ehm...
Gestapelde wallen dus. Vriendje en ik vragen ons nu af of heren daar met de verrekijker hun keuze maken, en of je dan beneden het nummer van je keuze intoetst en de dame als in een automatiek naar beneden valt.