Verslagje: het treint erg comfortabel. Ik had op de kaart al gezien dat de Dom pal naast het station ligt, maar ik had niet verwacht dat het station bijna _in_ de Dom ligt. We waaiden om het station heen, langs groepen FC Köln-supporters die me een stuk rustiger leken dan de supporters die ik meestal tegen kom. Daarna kwamen we mensen tegen met Palestijnse vlaggen en spandoeken, maar op dat moment was er eigenlijk meer politie dan demonstratie. Later stond het halve plein vol, maar het maakte een kalme indruk. Vriendje had geen zin de Dom te bekijken, dus we zijn verder gewandeld. Hij werd gevraagd een foto te maken van twee mensen en reageerde verbaasd: 'Dat vragen ze me in Nederland nooit!' Misschien is Duitsland baardvriendelijker?
We zijn afgedaald naar de Rijn en hebben gegriezeld van een rondvaartboot met twee verdiepingen, zo'n ding met overal tafeltjes met gevouwen servetten. Erg keurig. De brug over de Rijn heeft oude pijlers van steen, waar je op mag klimmen. Langs de muur komt op diverse plaatsen regenwater naar beneden (vermoedelijk wel op voorwaarde dat het net geregend heeft...). Op de natte plekken groeiden veel muurvarentjes, en tot groot enthousiasme van vriendje vonden we een zwartsteel (asplenium adiantum-nigrum): een varen met, inderdaad, zwarte stelen. Zeldzaam en dus extra leuk. Familie van de groensteel, de muurvaren en de steenbreekvaren.
We hadden geen zin om de toerist te spelen, dus al snel zijn we weer richting station gegaan. We kwamen bij een pleintje, waar vier heren met gele hesjes stonden: het plein ligt bovenop de concertzaal, en als mensen over het plein lopen, stoort dat. Dus het plein was verboden terrein. Wie legt er een plein aan boven een concertzaal???
Gezocht naar een WC - dat bleek de Mr Clean te zijn, à € 1,10. Waarop we naar de restauratie zijn gegaan, waar WC's waren met een muntslot voor € 0,50. De herenplee was defect, ik nam de damesplee, vriendje gooide een muntje in het slot van de invalidenplee en ontdekte dat die niet werkte.
Al tijdens de reis viel ons op dat het eigenlijk uitgestorven is op de Duitse stations, en dat je er geen junks ziet. Maar ik hoorde in de WC naast me een aansteker aangaan en rook de scherpe dampen :-( Ze zijn er dus wel, maar je ziet ze niet.
Op de terugweg dokterde vriendje uit waarom er zulke lege stations zijn: omdat de treinen op tijd rijden, staan er niet zoveel mensen op het station als in Nederland en lijkt het dus leger. Deze hypothese moet nog onderzocht worden.
Op de terugweg kwam er na Arnhem ineens controle: drie marechaussees. Vriendje, in een steeds dwarsere bui, sputterde: 'En als we nou pas in Arnhem ingestapt zijn?' Maar feitelijk moet je je altijd kunnen legitimeren, dus dat leek me geen argument. Al helemaal niet toen achter ons een jongen zich met een verkreukeld geel vodje verdacht maakte bij een van de drie, die toch al geen goed humeur leek te hebben. Degene die zich bij ons meldde, leek wat opgewekter, dus informeerde ik maar eens. 'Dan moet ik jullie kaartje zien', baste de man. Pas later bedachten we dat ik ook mijn vrijreizenkaart had kunnen laten zien (toegegeven, dan had ik ook een toeslagkaartje moeten hebben). Theoretisch had ik eerst mijn treinkaart kunnen laten zien, dan mijn ICE-kaartje, waaruit zou blijken dat ik eventueel in Duitsland was geweest (maar het hebben van een kaartje houdt niet persé in dat je er gebruik van hebt gemaakt), waarna ik eerst met mijn Nieuwzeelandse paspoort had kunnen gaan zwaaien en pas als ze over een visum waren begonnen, met mijn Nederlandse. Waarom zou je het makkelijk doen als het moeilijk kan?
De jongen met het vodje werd in Utrecht afgevoerd.
Het treinen was het leukst, we hebben dan ook vier uur in de trein gezeten en maar een dikke twee uur in Keulen doorgebracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten