Eigenlijk denk ik elke maand wel een keer: was ik maar een jongetje. Het is weer zover. Buikpijn en een soort migraine die niet doorzet: ik zie sterretjes en voel druk in mijn hoofd - met paracetamol heel goed tegen te gaan.
Als puber was ik een week per maand ongenietbaar door een levensgevaarlijk humeur en buik-, rug- en hoofdpijn, tot ik een keer iedereen in mijn buurt uitvloekte en terug naar bed ging. Jaren geen last meer gehad. Nu merk ik vooral een zeer verhoogde gevoeligheid voor snotterfilms (echt leed maakt me zelden aan het huilen, maar zo'n EO-achtige film wel, als een soort ventiel), lichte kribbigheid en dus dit soort migraine-waarschuwingen.
Naja, over een week is het weer over.