Morgenochtend zullen ze hier weer rondlopen. Heel vroeg, maar in de zomer geeft dat niet, dan is het toch al licht. Ze scharrelen een beetje stiekempjes rond, van vuilniszak naar vuilniszak. Ze bekijken de rommel die los bij de zakken is neergezet en tillen zakken op om er vervolgens mee te schudden. Ze luisteren met een geoefend oor naar de geluiden die de inhoud maakt. Vooral gerammel lijkt ze te interesseren. Uiteindelijk maken ze een aantal vuilniszakken open. Als je om zeven uur op blote voeten in je ochtendjas naar buiten komt om je eigen vuilniszakken bij de grote hoop te zetten, kijken ze zowel betrapt als goedkeurend. Ze wachten tot je weer binnen bent voor ze doorgaan met het leeghalen van vuilniszakken. Als ze vinden wat ze zoeken, kijken ze erg enthousiast, en bergen hun vondst op in een plastic zakje. Dat wordt zorgvuldig weggestopt, waarna ze verder gaan met de volgende zak. Hun handschoenen worden besmeurd met resten eten die in de biobak zouden moeten zitten, maar dat lijken ze niet erg te vinden. Wat wel erg opvallend is: ze dragen wìtte handschoenen. Dat lijkt geen slimme keuze voor mensen die er hun werk van hebben gemaakt om vuilniszakken te doorzoeken.
Mensen die iets met hun adres erop in de zak hebben gestopt, kunnen een schrijven tegemoet zien, waarschijnlijk met acceptgiro. Als er ook glas in de zak zat, krijgen ze een verzoek om dat glas voortaan tien meter verderop in de glasbak te deponeren. Waarna iedereen in de omgeving weer een tijdje zorgvuldig zal zijn - niet zozeer met het te vroeg buiten zetten van vuilnis, maar wel met het weggooien van adresgegevens.