Afgerekend, zegt de kassière: Mag ik in uw tas kijken? Dus ik zeg nee. Ik wist namelijk zeker dat dat niet zomaar mag.
Ze vroeg het nog eens, zuchtte eens diep, drukte op een belletje. Er kwam een jongen, die hetzelfde vroeg. Ik was inmiddels verhuisd naar de inpaktafel want ik stond in de weg, en ik begon stoïcijns mijn tas in te pakken.
De jongen zei op dreigende toon dat ie de filiaalmanager erbij zou halen, waarop ik meldde dat die ook niet in mijn tas mocht kijken, en als ze blijkbaar dachten dat ik wat gejat had, dat ze dan sowieso de politie moesten bellen, dus waarom dat niet direct gedaan?
Filiaalmanager erbij, met een formulier in zijn handen (een winkelontzegging, ik zag er ook ruimte op om een handtekening te zetten). Filiaalmanager was errug boos en begon te roepen dat ik mijn tas moest laten zien. Ik dus weer mijn verhaal herhaald.
Inmiddels was het al een soort oploopje geworden met mensen die verbaasd toekeken.
De manager ging tekeer alsof ik weet ik wat had gedaan, ik was echt verbaasd. Die andere jongen praatte op 'm in om rustig te doen.
Waarop de manager mijn arm zeer stevig beetpakte en begon te trekken en duwen, al schreeuwend dat ik niet meer in de winkel mocht komen. Jongen pulkte aan de manager dat dat toch niet zomaar kon, en mensen eromheen zeiden dat ie van me af moest blijven.
Op de drempel van de winkel werd ik losgelaten, en ik trok mijn camera om een foto van de manager te maken, die inmiddels weer door het winkelhekje was gegaan. Toen hij de camera zag ontplofte ie pas echt, hij probeerde dwars door dat hekje (tegen de richting in) weer naar me toe te komen. En dat formulier was ie verder glad vergeten.
(Toekijkende mensen zijn gewit; de man bij het hekje is de manager, de jongen links degene die er als eerste bijgehaald werd. Als je goed op de monitor kijkt zie je mij de foto maken.)
Eenmaal helemaal buiten kwamen een aantal mensen op me af dat dit niet zomaar kon en dat ie van me af had moeten blijven.
Ik ging een beetje trillerig naar huis, waar ik de postbode gemist bleek te hebben - nu kan ik m'n nieuwe modem morgen pas ophalen.
En ik kon niet online, misschien door de omzetting van m'n abonnement, dacht ik. Later bleek een cruciaal stekkertje los te zijn geraakt, komt vast niet doordat Tijger zo graag bovenop het modem ligt...
Vriendje gebeld, die vond dat ik de politie moest bellen. Dat gedaan, en de dame die ik aan de lijn kreeg verzocht me naar het bureau te gaan en aangifte te doen.
Eenmaal op het bureau bleek dat winkelpersoneel inderdaad in je tas mag kijken (dus ik had ongelijk), maar: dat mag je weigeren (dus had ik toch ook een beetje gelijk).
Verhaal verteld, en dat is opgenomen als een aangifte bedreiging en mishandeling. De Lidl krijgt binnenkort bezoek van de politie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten