Survival in suburbia

Ik wilde helemaal geen boodschappen doen, maar ik had ineens zo'n zin in melk. Normaal neem ik in een automatisme m'n camera en m'n shag mee, nu niet, kweeniet waarom niet.
In de winkel liepen drie jongens van een jaar of 16, 17 die het leuk vonden om te schelden: dikzak, dikzak, dikzak, dikzak, en zo verder.
Bij de kassa stonden er twee, de derde, met rode capuchon, stond inmiddels bij de uitgang - te schelden.
Er kwam van buitenaf op signaal van de rode capuchon een groepje van pakweg 7 jongere kids naar binnen: dikzak, walvis, dikzak, vetzak.
Ik vroeg aan de breed grijnzende kassière of ze dat normaal vond, waarop ze wat hinnikte, en giechelde: "Ach, je doet er niks aan hè".
Eenmaal buiten pakte ik m'n fiets, onder luid gescheld van de groep die inmiddels dus 10 jongens sterk was. Daarna kreeg ik de inhoud van een zakje tumtum over me heen, en een steen om m'n oren (opgemeten, 4,5 cm).
Vriendje gebeld, kids gingen er rap vandoor toen ik m'n telefoon pakte. Even later zag ik ze om de hoek gluren, dus toen toch de politie gebeld.
Inmiddels kwam een man op me af die zei dat ie het schandalig vond. Twee stadswachten wandelden toevallig voorbij, en wandelden ook rustig verder.
Vriendje arriveerde, ging erg kwaad een rondje fietsen en greep de grootste van het groepje bijna in de kraag.
Waarna we braaf bleven wachten voor de deur van de winkel, vriendje, de bezorgde man, en ik. Rode capuchon kwam aanlopen met zo'n 'ik rule heftig man'-houding (maar dan in het jargon van nu, zal vast weer anders zijn). Ik sprak 'm aan, en hij wist van niks weet je wel, blablabla. Twee meiden bemoeiden zich ermee, kalmeerden de capuchon, mopperden op ons dat het niet eerlijk was met drie tegen een - waarop wij natuurlijk zeiden dat tien tegen een inderdaad veel eerlijker is.
Capuchon begon te schreeuwen dat ie net vrij was maar als vriendje wilde vechten, kom dan, kom dan. Inmiddels keerde de rest van het groepje terug, op de grootste na.
Er arriveerden 5 agenten, 3 per auto en 2 per fiets. Alle gegevens genoteerd, gesprekje hier, gesprekje daar.
Ja, die jongens verveelden zich, en ja, het kon natuurlijk niet, en ja, ze zouden weer vaker een rondje fietsen op koopavond.
Toen ik later naar huis fietste, kwam ik drie van de jongste tegen, die dwars op het fietspad gingen staan, maar opzij gingen toen ze zagen dat ik dóórfietste.
Iets verderop zag ik er twee het jongerentehuis binnengaan.
Even snel melk halen - het kan soms wat langer duren dan gepland.